Categorie: Ongecategoriseerd

Het is zeer druk langs het Canal l’Aisne- Marne, veel zondagsjoggers en fietsers profiteren van het mooie weer. Als ik de eerste druivenlaars bereik, passeert een auto, de chauffeur tikt overtuigend tegen zijn voorhoofd. Misschien heeft hij gelijk?

Vanmiddag geniet ik van een heerlijke salade met rode biet, schapenkaas, gerookte ham enzo. Het is tenslotte zondag. En ik mag mijn foon bijladen. Naast me zitten twee Hollandse Drellen. Dan zijn ze nog verwonderd dat men tegen mij veel vriendelijker is.😳 ( Drel komt uit het lied Jozefien van Wim Sonneveld)

De namiddag verloopt voornamelijk door de bossen en daar ben ik blij mee, daar is tenminste schaduw. Hier liggen de dorpjes dicht bij elkaar, de wijnhuizen zijn echter meestal gesloten op zon-en feestdagen.

Vanavond slaap ik in een gite midden in de druivenlaars.

De weersvoorspellingen zijn me goedgezind, een beetje bewolkt vandaag en warm tot zeer warm de volgende dagen. Ik wens jullie hetzelfde toe!

Aan de linkerkant hoor ik het gerij op de E420, de autostrade van Charleroi naar Reims, die langs Rocroi loopt, waar Els me 5 dagen geleden afzette. Ik begin in pelgrimsmodus te komen. Normaal duurt dat een dag of 10. Wat ik daaronder versta, is niet simpel om uit te leggen, een soort van onthechting, een ‘je m’en fou’-gevoel, …

Was de slaapplek gisteren wat basic, dan haal ik vandaag de schade weer in: een hotelkamer met ontbijt, wel wat prijziger. En ineens een reservering voor morgen geplaatst bij het ontvangst-comité RP51

De kaars voor mijn moeder brandt al in de kathedraal.

Hopelijk helpt het voor de genezing van de sleutelbeenbreuk.

De lichtshow op de kathedraal begint om 21u30, als ik nog wakker ben, ga ik kijken, het zou een vernieuwde versie zijn.

Vanmorgen heb ik afscheid genomen van de eerste twee pelgrims die ik tegenkwam. Marc uit Neerpelt haalt me na een kilometer of vier in met de fiets, hij rijdt de voetgangers route volgens de aangepaste plannen van een ondertussen overleden vriend. Christian stapt tot Saint-Loup-en-Champagne, ergens halverwege mijn traject vandaag. Hij is 72 en te dik(zegt hij zelf).

Het weer is schitterend, en zelfs al wat te warm als ik rond halfvier Bazancourt bereik. En dan denk je dat je alles meegemaakt hebt en kom je backstage in de gemeentelijke feestzaal terecht waar je gratis kan overnachten. Het enige bed met een compleet aantal latten heb ik al opgesteld. Er zijn wel twee toiletten en twee douches en een microgolfoven en waterkoker. De tweede deur geeft uit op het podium.

En morgen trek ik verder naar Reims, 15km. Daar hoop ik toch enkele kerken te vinden die open zijn om kaarsen te ontsteken. Alle kerken die ik tot nu passeerde waren op slot.

Buiten het bed dat wel erg hard doorzakt, heb ik niets aan te merken op deze Pelgrimsherberg. Zo zouden er meer moeten zijn.

Vandaag neem ik een rustdag; slechts een 6á7 km naar een dorp met meer faciliteiten. De volgende overnachtingsmogelijkheden zijn in Bazancourt zo’n 22km verder. Een nieuwe herberg met 8 bedden en gereserveerd in het restaurant waar ik de code van de deur ben gaan afhalen.

Onderweg hierheen kreeg ik gezelschap van een dame die een wandeling maakte met de hond van haar zoon. Zij vertelde me o.a. dat de boer die zijn veld bewerkte, dat deed om de suikerbieten te vernietigen omdat ze gespoten waren met een toxisch product. Compensatie en of de grond vergiftigd is, weten de 300 getroffen boeren nog niet.

Nu zakt de afstand toch een beetje.

Ik dacht gans alleen in de herberg te slapen, tot Mark aankomt en een tijdje later Christian binnenvalt. 3 Belgen: een Vlaamse, een Vlaming met Nederlandse roots en een Waal met een Vlaamse moeder. Voertaal is Engels. Eindelijk andere pelgrims.

Na een heerlijke nacht en een overvloedig ontbijt, kan ik weer op pad. Met een pak goede wensen en nog een uitleg waarom zij antivaxers zijn en milieubewust. Nochtans, Luce was ook verpleegster. De dag was goed begonnen temeer omdat ze me vijf jaar jonger schatte.

Van de volle bio-melk die ik vanmorgen in mijn drinkbus deed, wil ik ook nog iets vertellen. Door het schudden is de room omgevormd tot een klein boterklontje. Leuk neveneffect.

Op het kerkhof in Lalobbe sloop een vos rond, het is vermoedelijk een ziek exemplaar.

Onderweg passeer ik een andere kilometer-aanduiding; 2491 km. Als dat zo doorgaat, elke dag +750 km, kom ik er nooit😳.

Vanmiddag kwam ik in Signy-l’Abbaye en heb ik aangebeld bij mw Boucher, de plaatselijke contactpersoon. Ook zij heeft geprobeerd om een bed te reserveren in Justin-Herbigny. Doch bij aankomst rond 17u15 bleek de refuge gesloten. Wat nu gedaan in een dorp waar zelfs geen winkel is.  Dan maar richting kerk wandelen. Onderweg passeer ik ‘la mairie’ alwaar het telefoonnummer van de burgervader uithangt. Die vraagt me om naar de kerk te komen en de gemeente-werkman en de burgervader regelen een plaats in de gemeente Herberg van Hauteville, drie kilometer verderop. De sleutel was af te halen bij de burgermoeder aldaar, en zo heb ik toch een bed vannacht en een electrische aansluiting om mijn smartphone op te laden, want die viel plat natuurlijk.

Dat ik hier alleen ben en de eerste in de herberg is niet verwonderlijk; het seizoen is begonnen de eerste juli. Dat vertelt de mevrouw van de toeristische dienst als ik daar wacht op de taxi naar Couvin.

De beslissing om een taxi te nemen naar het treinstation in Couvin, is gezien de onweders de juiste keuze, wel niet de goedkoopste, maar de chauffeur deed een beetje af van de prijs omdat ik een pelgrim ben. Direct na aankomst breekt een onweer uit. Gelukkig kan ik schuilen in een wachthokje en als op de binnenlopende trein mijn eerste overstapplaats verschijnt, nl Charleroi-sud, stap ik in. Iedereen die opstapt is kleddernat.

De trein is altijd een beetje reizen, indien de reis verloopt zonder problemen, zou ik iets na vier in Leuven aankomen. En soms loopt alles vlekkeloos en is het thuisfront (blij) verrast als ik binnenval.

Deze etape heb ik ongeveer 155km afgestapt op 6 dagen. De ganse tocht is 2300km, nog wel een eind te gaan. Dit smaakt naar meer. Hopelijk steekt Covid geen stokje voor mijn plannen om in september/ oktober de tocht te hervatten.

Ik trok grote ogen als ik vanmorgen zag wat er allemaal op tafel gezet werd door Eddy om het ontbijt en de broodmaaltijd voor vanmiddag te bereiden, zelfs een grote pot confituur en een botervlootje werden bovengehaald. Myriam spurtte voorbij in pyjama! Een slaapzak hebben ze niet bij😳, Ben vergeten te vragen hoeveel hun rugzak weegt. Ze hebben ook allebei een tablet bij. Hopelijk hebben ze een goede reisgids en een gps want de weg was bijwijlen moeilijk te vinden en soms niet goed aangegeven. Zij zouden ook in Rocroi moeten zijn.

En als je een GR volgt, weet je dat er praktisch geen banken zijn, en de cafés ontbraken ook, net zoals restaurants, toiletten, enzovoort. Wat je hier wel tegenkomt zijn knaloranje slakken, ik verdenk ze ervan licht te geven ’s nachts.

In de herberg is nog veel plaats, nog 5 bedden vrij. Ik ben vermoedelijk de eerste pelgrim sinds maart 2020, ook iemand van Kessel-Lo, zie ik in het gastenboek. De herberg is gelegen in het centrum van de stervormige vestiging. Prachtig stadje!

Omdat in mijn informatie staat dat het office de tourisme sluit om 17u, heb ik er goed de pas in gehouden, en ik was om 16u stipt ter plaatse alwaar ik zag dat het open is tot 18u🤨.

Rond 18u hoor ik lawaai. Er is een schouwspel gaande op de Marktplaats met erg rudimentaire wapens, als ik later rond de omwalling wandel, ontdek ik hun kampplaats, met BBQ en de parkeerplaats voor hun stalen rossen. De rossen heten Citroën, Renault, Dacia e.d.

Morgen keer ik terug naar huis, een beetje tegen mijn zin moet ik zeggen.

Doordat ik gisteravond zo laat was, is het dagelijkse wasje niet droog. Omdat prikkeldraad niet erg geschikt is als waslijn, is het op de bleik te doen, in het zonnetje. De zaadjes plukken we er vanavond wel af😁. Doch de droogsessie is abrupt onderbroken als ik op ong 100m een familie everzwijnen zie arriveren over het veld waar ik de uitstalling had gedaan. Inpakken en wegwezen. En snel. Verderop staat een boer buiten en als ik hem vertel wat ik zag, zei hij dat er veel kleintjes zijn, en dat ik er nog wel zal zien. Of ze aanvallen? Soms, als de kleintjes nog heel klein zijn. Toch een beetje gerustgesteld,

De streek is prachtig, het weer excellent.

De bus naar Couvin die voorbijrijdt als ik wacht op een truite meunière, moedigt onze Duivels aan voor de match vanavond. Zelfs in Frankrijk zag ik gisteren veel rode truitjes.

Als ik aankom in Olloy-sur-Viroin, zitten Eddy en Myriam uit Lummen op mij te wachten. De eerste pelgrims die ik tegenkom. Zij vertrokken eergisteren in Dinant en zij waren wel slim genoeg om de afstand beter te verdelen.

Morgen op naar Rocroi!

Vanmorgen fris maar droog en de voorspelling toont zelfs een zonnetje achter de wolken na 10u. Op dat zonnetje heb ik wel tot na de middag gewacht, maar ze heeft wel volgehouden

Surveillance video staat op een bordje langs de Maas, ik voel me veilig. Tot ik besef dat niet mijn veiligheid beoogd wordt, maar wel de bootjes die aan de kade liggen.

Aha, eindelijk paden waar ik mijn doppen van de wandelstokken kan halen; tot hiertoe waren alle paden verhard vermits het Ravels waren, fietspaden dus.

Als het Chateau de Freyr aan de overzijde voorbijschuift, vliegt een ijsvogeltje vlakbij op.

Op een bepaald moment kom ik op een GR terecht, stijl naar boven en zo heb ik het Plateau de Freyr ook gezien, maar de afdaling was niet zonder gevaar. Ik moest altijd terugdenken aan wat de Beninese gastheer van eergisteren vertelde: “Si on veut aller vite, il faut aller lent” oftewel, langzaam maar zeker. Door de regen van de voorbije dagen zijn de wegeltjes glad en een valpartij kan direct het einde zijn van mijn tocht.

maps.be blijkt een goede gps te zijn, onze Peter heeft de ganse tocht op mijn smartphone gezet en zelfs het stuk door Frankrijk verliep zonder problemen, alleen moet ik er nog aan wennen dat de afstand tussen 2 punten in vogelvlucht wordt weergegeven. Zo is vandaag de voorziene 21km opgelopen tot 35,5km. Om 20u40 was ik hier in Mazée. In Mazée is er trouwens niet veel te zien; als na de kerk en de twee chambres d’hôtes de postbus van Bpost wordt opgegeven als derde bezienswaardigheid, weet je al genoeg.

Voor morgen heb ik mij beperkt tot een tocht van 7,4km. De hospita zei net dat het 14km is. dat trekt er al beter op. Rocroi zal niet voor morgen zijn.