Dag 22: San Pedro de Rozados -Salamanca

Na een koude nacht staan we, Wim, Theo en ik om 7u 30 voor de gesloten deur van het hotel. Irmgard een Oostenrijkse pelgrim opent voor ons, maar personeel is er niet.

Als we om 9u kunnen vertrekken, is de hemel blauw en met de wind in de rug kunnen we om 10u de bar openen in het volgende dorpje. Elk nadeel heb zen voordeel.

We passeren de herberg van Morilla en een honderdtal meters verder komt Pedro ons voorbij die ons vertelt dat Gianni de Italiaanse wiskundige met carretina vanmorgen om 8 u daar plots overleden is omringd door de medepelgrims die daar verbleven.

dag 21: Fuenterobble- San Pedro de Rozados 28km, op 920m hoogte

De herberg laat ons pas om kwart voor acht gaan. Het was donativo, maar wel met avondmaal en ontbijt én verwarmd.

Onderweg namen velen een andere weg dan de normale volgende etappe. Gisterenavond was het al kouder geworden en vandaag zette de koudegolf zich verder door. De route verliep over hoogvlaktes waar de (koude)wind vrij spel had, langs het Cruz de Santiago op 1150m hoogte.  Het uitzicht is prachtig! Iets verder begint het licht te sneeuwen, met soms een opklaring. We raken droog in de albergue, maar dan begint het serieus te sneeuw-regenen en zoeken we onze toevlucht in het hotel waarvan de albergue afhangt. Daar brandt een kachel. Volgens de winkelmevrouw zou het regenen tot en met maandag.

Dag 20: Cazalda de Bejar- Fuenterroble de Salvatierra 20,2 km

Terug kouder, maar we zijn aan de albergue net voor het harder begint te regenen. Gelukkig wordt de herberg verwarmd.

En de herberg loopt aardig vol: er duiken van overal bekende en minder bekende pelgrims op: Pedro en Gianni bvb. Er zijn gelukkig genoeg bedden en kamers, ik slaap in een vrouwenkamers, met Josiane en Irmgard.

De laatste twee dagen ben ik enkel door achterafgelegen verzamelingen huizen gekomen; geen winkels of bankautomaat, gewoonlijk wel een kerk en een bar/ Resto.

De tweede albergue waar een misviering met pelgrimszegen is en achteraf een gezamenlijk maal. De vorige keer was het niet fameus, deze keer beter?

En het wordt steeds kouder, morgenvroeg 0°, en we moeten omhoog😬

Dag 19 Aldanuevo del Camino- La Calzada de Bejar 22km zondagswandeling

Omdat mijn wasje gisteren niet droog was, ben ik wat later vertrokken. Esteban gaat met de bus een eind terug om een bril op te halen en even te recupereren.

Verrassingen zijn er weer vandaag: onderweg duikt Josiane weer op, een Française die ik laatst in Zafra zag en in de herberg liggen we samen in een kamer met Christine, een Australische die dezelfde hoed heeft als ik, alleen de kleur verschilt. Blijkt dat we alle drie verpleegkundige zijn, komt goed.

En dan nog wat rusten, het is tenslotte zondag.

Dag 18: Carcaboso – Aldeanueva de Camino 38km

Volgens Gronze is dit de koninginne-etape van de Via De la Plata en het was echt wel heel mooi, met een Romeinse stad die daar uitgegraven wordt. Maar het einde was ten eerste te ver en ten tweede werd de medepelgrim onwel op een achttal km van het einde. En dan sta je daar.

Gelukkig waren de twee Nederlanders voorop en had ik het telefoonnummer van Theo, die was bijna aan de albergue. Esteban en ik zijn dan rustig terug naar de hoofdweg gegaan nadat ik hem mijn beperkte wateropslag en chocolade reserve had gegeven. Uiteindelijk zijn we samen opgehaald op 7 km van de herberg door de hospitalero.

Eind goed, al goed. En nu zitten we samen op restaurant van onze pelgrimsmenu te genieten. Morgen wat minder, hoop ik.

Dag 17: Cańaveral- Carcaboso 38 km

Vanmorgen heb ik mijn hoed al onmiddellijk in mijn rugzak opgeborgen want de wind blies hem af. Die wind bleef waaien en we hadden de ganse voormiddag wind-op.

Oorspronkelijk was het de bedoeling om tot Galisteo te stappen en dat ging goed, en voor morgen stond er een 11km tocht gepland, en er waren nog pelgrims die verdergingen en dus…

De extra tocht was trouwens niet zo interessant; continu langs de baan en het werd ook warm. Het was wel ongeveer plat, maar ook dat is relatief.

En zo vond ik in de albergue Pedro en Gianni terug, van Kathryn heb ik voor Galistea afscheid genomen, zij gaat maandag terug naar huis.

Dag 16: Casar de Cáceres – Cañaveral, 33 km

Mss wat regen

Vannacht was niet de beste van de camino; de nieuwe opgedoken pelgrims, twee NL, drie D, een Braziliaan en nog een van ongekende nationaliteit, konden goed snurken, zucht. En dan was er om vijf uur nog een incident waarbij er iets viel van het bovenste bed op de bril van de onderligger.

Ik had wel geluk dat ik de laatste vijf km kon meerijden met de taxi die Kathryn had opgeroepen. En de voorspelde regen bleef uit maar er was wel veel wind.

Dag 15: Cáceres – Casar de Cáceres 11 km

Weer een korte afstand, maar de volgende slaapplaats is 33km verder, daar gaan we niet aan beginnen om dat te combineren.

Gisteren vertelde ik al over de toegangswegen naar een stadje, vandaag was het een echte boulevard tussen de straat en de sportinrichtingen.

Hier is een kaasmuseum, een befaamde kaas met  schimmelkorst wordt hier geproduceerd:

La torta del Casar. Ik zoek er een te kopen na het bezoek aan het museum, maar zoals vele handelszaken is er een sluitingstijd na de middag. Voor de siësta.

Dag 14: Valdesalor – Cáceres 11 km

Gisterenavond hebben Gianni en Steve samen een maaltijd bereid om afscheid te nemen van mij en Kathryn, zij twee en Pedro stappen verder dan wij en bovendien verlaten ze de Camino binnen een dag of vier. De Vier Fransen en de rest stappen verder naar Compostela, die kom in nog wel tegen.

De aankomst in een stad is altijd anders; soms passeer je langs een begraafplaats, of een industriegebied, vandaag gaat het langs een universiteit en dan een reeks ziekenhuizen.

Cáceres is een stadje met een mooie oude stad die ontstond ten tijde van de Romeinen.

De eerste kaarsjens die werken 🙏 voor ieder die het nodig heeft

Wie het is, weet ik niet, maar zijn voeten blinken wel

En dan is er ook een man die de ganse tijd ‘broeder Jacob’ speelt op 1 snaar

Dag 13: Alcuéscar – Valdesalor 26,5 km

Er is veel verschil in de afstanden, gewoon omdat er tussenin nergens overnachtingsmogelijkheden zijn. Zo staan er volgende week vier opeenvolgende dagen van meer dan 30km op het programma. Dus dan wordt het serieus. Hoewel het vandaag ook al kan tellen omdat het laatste stuk moeilijk begaanbaar was door keien en stenen.

Vandaag met elf in de herberg: 4 Fransen, 1 Italiaan, 1 Spanjaard, 1 Engelsman, 1 Duitse, 2 Argentijnen en 1 Belg.

Mannen in huis is soms/altijd practisch: zo is vandaag een clipje aan een sluiting van mijn rugzak losgekomen en dan moet dat terug over een verdikking geschoven worden. Gianni, de Italiaan, heeft me geholpen en het is alweer geflikt, hij is hier met een zelfgemaakte carrettino, d.i. een wiel met een stuur en laadruimte. Ik ken nu nog een handige wiskundige meer😉.

Morgen tot Cacéres, een korte trip, dan is er nog tijd om de stad te verkennen.