Dat ik hier alleen ben en de eerste in de herberg is niet verwonderlijk; het seizoen is begonnen de eerste juli. Dat vertelt de mevrouw van de toeristische dienst als ik daar wacht op de taxi naar Couvin.
De beslissing om een taxi te nemen naar het treinstation in Couvin, is gezien de onweders de juiste keuze, wel niet de goedkoopste, maar de chauffeur deed een beetje af van de prijs omdat ik een pelgrim ben. Direct na aankomst breekt een onweer uit. Gelukkig kan ik schuilen in een wachthokje en als op de binnenlopende trein mijn eerste overstapplaats verschijnt, nl Charleroi-sud, stap ik in. Iedereen die opstapt is kleddernat.
De trein is altijd een beetje reizen, indien de reis verloopt zonder problemen, zou ik iets na vier in Leuven aankomen. En soms loopt alles vlekkeloos en is het thuisfront (blij) verrast als ik binnenval.
Deze etape heb ik ongeveer 155km afgestapt op 6 dagen. De ganse tocht is 2300km, nog wel een eind te gaan. Dit smaakt naar meer. Hopelijk steekt Covid geen stokje voor mijn plannen om in september/ oktober de tocht te hervatten.