Maand: mei 2017

Aan alle mooie liedjes komt een einde, dat is vandaag ook het geval voor mij.

Eigenlijk begon de terugkeer al gisteren in Finisterra; een strandwandeling en schelpen rapen, nog een lunch in gezelschap van Horst, in een bar met hasjlucht, ik werd er high van. Lilly, een Amerikaanse, houdt Horst verder gezelschap als ik opstap om de bus naar Compostela te halen.

Dave, een Canadees, zit ook op de bus en we gaan samen naar het Seminar om een onderkomen te hebben voor de nacht.

Ik maak nog een afscheidsronde door Santiago, met een uitgebreid stil moment in de kathedraal. Het is feest in de stad, ik ontvlucht de drukte en ik sluit de dag af met en heerlijke menu de peregrino in het San Martin Pinario tegenover de noordingang van de kathedraal, waar de Britse Jenny zich bij mij aan tafel installeert.

Vanmorgen ontmoet ik nog enkele bekenden​ van de C. Francés, ook zij voelen zich triest, maar dit is niet het einde van de weg, houden we onszelf voor.

Ik schrijf deze bedenkingen in het vliegtuig op weg naar Zaventem. Bij het opstijgen krijgen we te horen dat er turbulenties en luchtzakken mogelijk zijn. De speciale zakjes liggen klaar. Momenteel vliegen we boven de wolken, in de zon. Gisteren keerde het weer om in Spanje; mist en regen kwamen aanzetten en vannacht ook onweer. Zelfs de weergoden schijnen boos dat ik vertrek.

Wat heb ik veel geluk gehad, niet alleen met het weer tijdens mijn Camino. Vooral ook dat ik dit allemaal mocht en kon beleven op deze fantastische manier.

Binnen afzienbare tijd zal ik terug thuis zijn, en ik beken dat ik jullie gemist heb. Het zal deugd doen jullie weer te zien. Met de Pelgrimszegen kreeg ik ook de opdracht om alles wat ik beleefde uit te dragen en door te geven, ik hoop dat het me lukt.

Het wolkendek is verdwenen onder mij en er is een kustlijn te zien.

Een woord van dank aan jullie allemaal, familie, collega’s, vrienden, medepelgrims,… voor de aanmoedigingen, de reacties, interesse, en nog een schepje er bovenop voor Raymond, de kinderen en de kleinkinderen en mijn ouders, zij hebben mij waarschijnlijk het hardst gemist.

Zaventem komt in zicht.

ULTREIA ET SUSEIA

GA VERDER EN KIJK OMHOOG

Nu kan ik echt niet meer verder.

Weer 30 km achter de rug, en het is warm, heel erg warm vanaf 13u. Nog 30km te gaan.

Deze weg wordt ook aanzien als Camino en ook zo bewegwijzerd. De meeste personen die samen met mij onderweg zijn, hebben de C. Primitivo, Portugese of del Norte gedaan.

Vanmiddag krijg ik 7 berichten van Xavi, een Spaanse jongeman die de eerste nacht mijn kamer deelde en waarmee ik een hechte band opbouw. Hartverwarmend en emotioneel. Hij was vrijdag in Santiago en ging direct naar huis, ik miste hem een dag maar de berichtjes maken veel goed.

Zondag heb ik voor iedereen gebeden; om 9u woonde ik de eucharistie bij in het Frans,  Clothilde en ik werden binnengelokt in de zijkapel door het Franse Compostela Genootschap, en ook de andere activiteiten hebben we meegedaan, om dat te bewijzen, kan ik de foto’s tonen.

Echte kaarsen zijn er in de kathedraal niet, wel lampjes die je kan ontsteken door geld in te steken, wat ik gedaan heb voor allen die er om vroegen. Na de Franse mis heb ik misintenties opgeschreven die ook in Taizé zullen worden voorgelezen. 

Om 12u waren we present in de pelgrimsviering, met als toetje, het zwieren van het wierookvat.

Vandaag ben ik weer op stap gegaan, naar Finisterra, 89km verder, vrijdag pas heb ik mijn terugvlucht.

Vandaag is het DE dag.
Het is schitterend weer; vanmorgen nog fris en nevelig als we tussen de eucalyptusbomen lopen, en daarna zon en warm.
Als ik rond 9u40 een camping op +/-8km van Santiago voorbijloop, lossen ze daar twee bussen met dagtoeristpelgrims. Hun rugzakjes zijn kleiner dan die van de Amerikanen en deze hebben geen poncho, maar wel een fluovestje, kwestie van goed zichtbaar te zijn voor de ‘echte’ pelgrims.

Geert is me vanmorgen al voorbijgevlogen, zijn vrouw is gisteren al naar Santiago gekomen. Emmerik, een Fransman, volgt de vlucht van Geert. Om 11u20 sta ik op het plein voor de ingepakte​ kathedraal. Geert en Mieke begroeten me daar. Na het afhalen van de Compostela, zoek ik een onderkomen in het Seminar, waar ik Emmerik opnieuw tref. Als ik terug in de stad kom, zie ik nog bekenden: de vier Zuid Koreanen met gebarentaal (hi five), Manuela, Ignitia, die verdertrok met Paola, Arie, Mona Lisa, Lisa en haar muzikale vriend, die in de heilige herberg samen een lied zongen.

Nu ga ik douchen en daarna eten en misschien een feestje bouwen? Na vier weken stappen wil je wel eens de beentjes strekken ?.

Na een zwaardere dag volgt nu een lichtere en morgen nog een lichtere tot het doel van de pelgrimstocht.

Daarstraks sprak ik erover met verschillende mede tochtgenoten en we zijn het eens dat de tocht lang genoeg geduurd heeft. We willen terugkeren naar de maatschappij. Het is een afgerond geheel en de balans is positief, het is een goede ervaring. Hoe we die ervaringen gaan vertalen naar het dagelijkse leven is nog niet bekend, maar dat er iets in ons veranderde, is wel zeker.

Geert dacht dat ik nooit zou wakker worden, maar om 6u40 ben ik met tegenzin opgestaan, zeer goed geslapen.

Passage aan punt 100km.

De dag begint vochtig en warm, een beetje zeverregen waar je niet echt nat van wordt. Even voor Portomarin gaat Geert achter een snelle Aziatische aan, ik zie hem nog enkele malen in ander (vrouwelijk) gezelschap tot hij helemaal uit mijn vizier verdwijnt als ik halthoud in Ligonde, na ongeveer 26km.

Dit is wel een van de heiligste albergues die ik tot hiertoe aandeed. Nog voor ik een bed gevraagd heb, krijg ik een cd met de film Jezus. Dezelfde cd ligt op mijn bed klaar.

Er logeert ook een Amerikaanse, helemaal stijf en met blaren op de voeten. Het is haar tweede dag. Er duiken nu veel vooral Amerikaanse ‘pelgrims’ op, op sportpantoffels, met dagrugzakje, en wat verderop staat dan de bus voor de noodgevallen.
Mijn bekering is in volle ontwikkeling: om 17u is er een reflectiemoment, om 18u kijken we naar ‘Maria Magdalena’, een film waarin het bijbelverhaal wordt verhaald. Dan volgt een gezamenlijke maaltijd, met gebed vooraf en gezang achteraf. Ik ben in de pelgrimsherberg van de evangelische kerk Agape terechtgekomen. Morgenvroeg een donativo en weer verder.

De hanen kraaien nog volop als ik voor 7u start. De vogels maken enorm veel kabaal als ik door holle wegen de eerste kilometers afleg helemaal alleen, denk ik tot blijkt dat Geert volgt op een halve kilometer, hij heeft me snel ingehaald.

Het is mijn bedoeling om de 100km grens te bereiken en daarom heb ik geen bed gereserveerd, maar de eerste slaapplaats die vrij is, ligt op de grens. Gelukkig, anders moest ik nog 8 km verder naar Portomarin. Ik ben er niet boos om want het is warm en al kwart na drie. Geert arriveert een kwartier later.

Nu komt Compostela wel erg kortbij. Het geeft een dubbel gevoel: aan de ene kant ben ik blij dat alles zo goed verlopen is, en aan de andere kant zal ik binnen een goede week terug de draad opnemen. En hoe zullen mijn ervaringen mijn readaptatie beïnvloeden​?
Tijd brengt raad, en tijdens deze tocht heb ik ondervonden dat je mag vertrouwen op de steun van een hogere macht, als je erom vraagt. Ik vertrouw erop dat het allemaal goedkomt.

Het is terug warm op de Camino, voor de grote hitte arriveer ik in el Beso, een ecologische albergue in A Baso, eerste groepje van drie huizen voorbij Triacastela, langs de korte route naar Sarria. De hospitalero is een Nederlander, er zijn 12 bedden en alles is zo ecologisch mogelijk: de materialen voor de verbouwing, de maaltijden, de poetsproducten, kortom, een albergue naar mijn hart, met een tuin met hangmatten, heerlijk.

Het doet trouwens deugd om in het Nederlands aangesproken te worden. Gisteravond genoot ik ervan om samen met Geert te kokkerellen en om bij te praten.

Vanmorgen spreek ik met een man uit Beieren over de redenen waarom mensen de Camino beginnen, we zijn het erover eens dat er evenveel redenen als mensen onderweg zijn, maar sommige zijn volgens ons wel eigenaardig. Een vakantie- uitstapje, of nieuwsgierigheid lijkt ons niet de beste basis om een pelgrimstocht te ondernemen.