Categorie: Ongecategoriseerd

Oef, dat was een zware dag vandaag; vannacht heeft het goed geonweerd, dan stuurt Vincent een berichtje dat hij stopt met de Camino na 6km stappen. Door lichamelijke en psychische vermoeidheid en problemen heeft hij besloten om rechtsomkeer te maken. De problemen die hij heeft, kan ik niet oplossen. Ik was net aan de andere kant van Courgis, dus even teruggekeerd en afscheid genomen.

Het volgende heikel punt was dat de veldwegen omgevormd waren tot vreselijk klevende klei of leemsubstanties die aan de wandelschoenen blijven kleven, heelder kluiten, zelfs met stenen in. Je moet niet vragen hoe mijn schoenen gesteld zijn.

Kort na de middag miste ik een wegwijzer waardoor ik zeker 2km extra gelopen heb in de regen notabene. En ik moest er al 30 doen. De richting die die ik uitga is in nevel gehuld en de auto’s die vandaar komen, rijden met lichten aan.

Bovendien krijgt mijn smartphone kuren: hij belt zomaar mensen op enzo, Pieter van de planning van het RK is het eerste slachtoffer; hij staat bovenaan mijn contactenlijst. Hij opent allerlei apps (de phone) waarvan ik niet eens wist dat ze erop staan. Eens af- en opzetten zeker? Ik zal weer wel op de verkeerde knopjes gedrukt hebben, hij is ook wel wat natgeworden.

Laat in de middag klaart het gelukkig op, zodat ik toch nog op tijd in de Pelgrimsherberg ben, oef. Om 19u wordt mijn maaltijd geleverd, met een blonde Leffe erbij.

Morgen tot Vézelay, dan zit de via Campaniensis erop, een 390km in 17 dagen, gemiddeld 23km per dag.

Hopelijk wordt het weer toch wat minder nat. De temperatuur blijft wel aangenaam, toch nog een wat positiever berichtje.

De dag begint regenachtig, een onweer tussen 6 en 7u, maar rond de middag klaart de hemel een beetje op. Ook voor Vincent; het is zijn tiende stapdag en dat is voor velen een kantelmoment, dan komen de angsten naar boven en dan pas komt men in de camino-stemming. Die strijd is heel persoonlijk, ik kan hem enkel wat steunen zoals dat van mede-pelgrims gebruikelijk is. En ik ben de enige😇. Gisteren ben ik een terugkerende Belg gepasseerd, hij vertrok op 4 april en zal binnenkort terug thuis zijn.

Iets voor 13u ben ik aangekomen in Chablis alwaar ik me geïnstalleerd heb in de parochie herberg, leuk stadje, alle soorten winkels. Dus wat bevoorrading voor de volgende dagen; de dorpjes tussenin hebben gewoonlijk wel een kerk(je) en soms zelfs een gemeentehuis/ bibliotheek dat gesloten is of 2u per week open is. Dat is het dan.

Patricia gaf vanmorgen genoeg mondvoorraad mee, want het wordt een lange tocht, 36km. Vincent heeft het niet door dat de afstand in vogelvlucht korter is dan de werkelijkheid.

Zij vertelde dat ook hier de everzwijnen een plaag worden: normaal werpen ze 2x per jaar 2á 3 jongen, maar nu zijn dat al 3 worpen van 5á 6 jongen en ook de reëen, die normaal één jong hebben, verdubbelen hun kroost, verschillende moeders hebben twee bambi’s.

Vlak voor de middag kruist een vos de weg op een tiental meters vóór me. Als hij me ziet vlucht hij in de maïs.

In het bos hoor ik de krekels zingen. Marijn, weet je nog wanneer de krekels zingen?

Ik houd ervan om ’s morgens vroeg uit een stad te sluipen, maar 8u is blijkbaar voor joggers en fietsers ook het ideale uur om te vertrekken op zondag.

Mijn afwas van het middagmaal, de yoghurt van geitenmelk viel niet in de smaak, de sardientjes daarentegen wel. Ik laat nog een restje melk achter bij twee dames die de moederkat onmiddellijk beginnen te voederen, ze halen de hesp en kaas tussen hun boterhammen uit. Zij hadden direct gezien dat de kattin zeer mager is en de drie jongen nog zoogt. Het is vandaag een beestige dag; vanmorgen kwam een jonge hond me begroeten en zonet kwam een verloren hond het erf van de gîte opgelopen, de eigenaar volgde enige tijd later.

We hebben een slaapplek gevonden op 3km van de route. Weeral wat extra stapjes. Morgen weer verder. Wel heel lekker gegeten in een vernieuwde boerderij die omgevormd is tot gîte, maar ook nog actief is in de landbouw.

Ha, nu weet ik waarom het gisteren zo kalm was langs het kanaal: werkendag. Vandaag was er al veel meer volk op de dijk, het weer is terug veel beter.

Een rangodin is blijkbaar een beverrat, of moerasbever of nutria. Geen meer gezien vandaag.

Om 14 u ben ik in Troyes aangekomen. Eerst de kathedraal bezocht en een dikke kaars ontstoken, en dan de toeristische dienst een halfuur aan het werk gezet om een bed voor morgen te boeken, wat gelukt is, oef.

Herken je het nog, schat? Op het terras rechts hebben we vijf jaar geleden gegeten.

Monsieur Vincent wordt hier ook verwacht in het klooster waar ik verblijf, maar hij was er nog niet. Nog vlug wat mondvoorraad inslaan voor morgen, zondag.

Als je met schelp en credential op weg gaat naar Compostella of Rome of een ander heilig oord, kan je gebruikmaken van overnachtingsmogelijkheden bij particulieren, gemeentelijke herberg, kloosters, hotels of B&B’s aan een redelijke prijs. Eigenlijk vind ik een overnachting bij particulieren best wel interessant, dan weet je niet bij wie je terecht komt. Zo ben ik al bij een keramiste geweest, een beetje hyperactieve dame, en vannacht was het een gestampte boer die vanmorgen bomen gaat kappen. Wie weet waar kom ik nog terecht.

Bij André heb ik gepolst hoe dat nu zit met die bespoten bieten. Hij wist ervan en blijkbaar zullen die bieten toch verwerkt worden om methaangas uit te halen. Twee kilometer verder passeer ik zo’n centrale. De bedoeling is om gas te halen uit mest, afval van oogsten enzo. Groene energie?

Nu stap ik twee dagen langs het Canal Haute Seine, 36 km. Totnogtoe helemaal alleen, of toch niet; een fietser heeft me in het opgaan en het terugkomen (van de bakker?) gezien. Verder nog een blauwe reiger, ik geef hem geen ongelijk want het kanaal zit vol visjes van diverse grootte. En nog veel ratten met een pluimstaart, zo noemt Erik een eekhoorn. Een zwaan en een koppel fietstoeristen deze namiddag. En een ragondin, volgens mij een bever, maar Google Translate wil het niet goed vertalen. Buiten twee lege flessen en een bidon heb ik nog niets zien dobberen of varen op dit kanaal.

Gisteravond heb ik uit grote frustratie mijn voornaam gesuprimeerd, ik laat me nu Marie noemen, mijn tweede voornaam. Griet is te moeilijk voor de Fransen.

Vanmorgen las ik het nieuwsbericht dat in België code geel van kracht is, hier houden we het op enkele buitjes. Dus poncho aan, poncho uit en opnieuw en opnieuw… Tot om 19u de sluizen pas echt opengaan.

Vannacht een onweertje met welgeteld één donderslag, maar dan wel een serieuze. Voor de rest van de dag bewolkt met wat lichte regenbuien en warm, nog 28gr aan de overnachtingsplek.

Niemand tegengekomen, een hartelijke ontvangst op het logeeradres.

Dat de vallei van de Marne een rijke streek is, is duidelijk; het ene chateau volgt op het ander. Volgens Vincent komt dat door de champagne.🤑

Vincent was eerst niet erg communicatief, het is zijn eerste Camino en nog wat onwennig, maar het betert.

De weg naar Compostela loopt normaal rond Sézanne, maar ditmaal wijk ik af om in het stadje geld af te halen en en passant wat fruit te kopen (en op te eten), en een stempel te halen op de toeristische dienst. Het biertje op het terras vlak aan de kerk was lekker! Vincent overnacht hier in het duurste hotel, de rest was volzet.

Vanavond ben ik goed terechtgekomen bij een mevrouw die al mijn klederen wil wassen en de reservering voor de volgende twee dagen gedaan heeft. Ben ik alweer gerust, en goedkoper gesteld.

Het vertrek van de dagtrip is al omhoog.

‘Jaja mevrouw, de weg is goed aangegeven, dit jaar hebben ze de bewegwijzering bijgewerkt, het is ginds rechts en als het bos begint, nog even naar beneden en dan rechts aanhouden.’ Dat vertelt me een vriendelijke mevrouw die denkt dat ik verlorengelopen ben even na Morangis. Wat ze niet weet is dat dit de laatste wegwijzer is door het bos voor 5 km. Hun potje verf was zeker leeg. Gelukkig kan ik me redden met Maps.me. Ik kom in de bossen op een zwaar gehavend pad(?) met stukken modder waar de kikkertjes me voor de voeten springen. De everzwijnen hebben zich hier goed geamuseerd. Ik zie sporen van graan, ze krijgen hier eten zodat ze de druiven gerust laten en op 1oktober begint het jachtseizoen. Dat wordt een feestmaal.

Eerst wou ik tot Montmort stappen maar daar aangekomen zie ik waarom het hotel niet antwoordde om te reserveren: het is gesloten. Gelukkig is de bakker die niet veraf woont wel open.

Voor het laatste stuk tot Baye kies ik een gerichter pad. Bij het hotelletje staat een jonge medepelgrim te wachten. Vanavond om 19u30 wordt het eten geserveerd en kan ik wellicht kennismaken.

Even met een boog rond Epernay gewandeld; in vogelvlucht ong 9 km, in het echt 12 km tussen de wijngaarden, op en neer en soms heen en weer🤨

Als je goed kijkt, zie je rechtsboven de weg het gebouw Bellevue, waar ik vertrok. Vanaf deze foto stapte ik nog een uur tot Moussy.

Elke dag ben ik verwonderd dat ik zo vuil ben, dat zou natuurlijk door de mix van zonnecrème, stof, zweet en zon kunnen komen.

In Hautvillers word ik op straat aangesproken door iemand van het diocees die mij absoluut een stempel wil geven en hij wijst me de weg verder.

U zal ontgoocheld zijn over het kortere traject vandaag, maar morgen haal ik de achterstand beslist in, het heeft alles te maken met het vinden van overnachtingsmogelijkheden