Het vertrek van de dagtrip is al omhoog.
‘Jaja mevrouw, de weg is goed aangegeven, dit jaar hebben ze de bewegwijzering bijgewerkt, het is ginds rechts en als het bos begint, nog even naar beneden en dan rechts aanhouden.’ Dat vertelt me een vriendelijke mevrouw die denkt dat ik verlorengelopen ben even na Morangis. Wat ze niet weet is dat dit de laatste wegwijzer is door het bos voor 5 km. Hun potje verf was zeker leeg. Gelukkig kan ik me redden met Maps.me. Ik kom in de bossen op een zwaar gehavend pad(?) met stukken modder waar de kikkertjes me voor de voeten springen. De everzwijnen hebben zich hier goed geamuseerd. Ik zie sporen van graan, ze krijgen hier eten zodat ze de druiven gerust laten en op 1oktober begint het jachtseizoen. Dat wordt een feestmaal.
Eerst wou ik tot Montmort stappen maar daar aangekomen zie ik waarom het hotel niet antwoordde om te reserveren: het is gesloten. Gelukkig is de bakker die niet veraf woont wel open.
Voor het laatste stuk tot Baye kies ik een gerichter pad. Bij het hotelletje staat een jonge medepelgrim te wachten. Vanavond om 19u30 wordt het eten geserveerd en kan ik wellicht kennismaken.