Oef, dat was een zware dag vandaag; vannacht heeft het goed geonweerd, dan stuurt Vincent een berichtje dat hij stopt met de Camino na 6km stappen. Door lichamelijke en psychische vermoeidheid en problemen heeft hij besloten om rechtsomkeer te maken. De problemen die hij heeft, kan ik niet oplossen. Ik was net aan de andere kant van Courgis, dus even teruggekeerd en afscheid genomen.
Het volgende heikel punt was dat de veldwegen omgevormd waren tot vreselijk klevende klei of leemsubstanties die aan de wandelschoenen blijven kleven, heelder kluiten, zelfs met stenen in. Je moet niet vragen hoe mijn schoenen gesteld zijn.
Kort na de middag miste ik een wegwijzer waardoor ik zeker 2km extra gelopen heb in de regen notabene. En ik moest er al 30 doen. De richting die die ik uitga is in nevel gehuld en de auto’s die vandaar komen, rijden met lichten aan.
Bovendien krijgt mijn smartphone kuren: hij belt zomaar mensen op enzo, Pieter van de planning van het RK is het eerste slachtoffer; hij staat bovenaan mijn contactenlijst. Hij opent allerlei apps (de phone) waarvan ik niet eens wist dat ze erop staan. Eens af- en opzetten zeker? Ik zal weer wel op de verkeerde knopjes gedrukt hebben, hij is ook wel wat natgeworden.
Laat in de middag klaart het gelukkig op, zodat ik toch nog op tijd in de Pelgrimsherberg ben, oef. Om 19u wordt mijn maaltijd geleverd, met een blonde Leffe erbij.
Morgen tot Vézelay, dan zit de via Campaniensis erop, een 390km in 17 dagen, gemiddeld 23km per dag.
Hopelijk wordt het weer toch wat minder nat. De temperatuur blijft wel aangenaam, toch nog een wat positiever berichtje.
