Maand: mei 2022

We trekken de bergen in, richting Oviedo. Volgens de hospitalero van la Ferreria is het 42 km en er zijn albergues na 17 en 24 km. Frank, een Duitser probeert in één trek te gaan (lopen?), In Oviedo kan ik dan beslissen of ik de C Primitivo verderga, dat zou een dag korter zijn, of terugkeren naar de C del Norte, we zien wel.

Vanmorgen bedacht ik dat het hondenras dat ik het meeste zag onderweg misschien ook plaatsgebonden is, zo zag ik in het Centraal Massief en verder naar het zuiden in Frankrijk opvallend veel Mechelse schepers, hier in Spanje kiezen ze meer voor Duitse herders. Tot een Mechelaar me enkele luchtkusjes wil geven. De baas had gelukkig een langere stok bij. Er zijn hier ook veel katten. Die bijten niet. En de koeien kijken op dezelfde manier als overal ter wereld.

De drie Zuid Koreanen zijn weer verschenen, gisteren in la Ferreria en vandaag hier in de gemeente herberg, met groeiende ergernis van mijnentwege tot gevolg . Overal waar er donativo zijn, zijn ze ook😳.

In Pola de Siero komen niet enkel Zuid Koreanen opdagen, maar ook de Fransen Myriam, Marc, Dominique en een andere wiens naam me even ontsnapt. Het is een ruime herberg en in de buurt hebben we genoten van een heerlijke menu de pélérins, maar dan in’t Spaans.

Weer mooi wandelen, rechts de zee met meer en langere zandstranden, links achter de bergen schuiven de los Picos voorbij.

Opvallend zijn de vele jongeren hier, en dan bedoel ik als eerste de vele jonge dieren: kalfjes, lammetjes, veulens van paarden en ezels. Het is lente zeker? Ook bij de pelgrims zijn de jongeren goed vertegenwoordigd evenals de jonggepensionneerden.

En ik heb valsgespeeld vandaag met de afstand, ik beken. Vanmiddag kwam ik in Colunga, 15km na San Esteban de Leces en was ik Edith en Jean Romain al tweemaal gepasseerd. Daar heb ik besloten om de bus te nemen tot Villaviciosa, op 2km van mijn einddoel vandaag, ik had een reservering gemaakt in een herberg met 10 bedden vanmorgen en dat was achteraf gezien een zeer goede beslissing. In de bus zit Gilles, de compagnon van Jean Louis. En in de herberg ontvangt Bettina me enthousiast. De herberg is een pareltje, rustig gelegen, half pension, wasje wordt gedaan en donativo. Ik hoorde van Myriam dat er tussen Ribadocella en Villaviciosa geen enkel bed meer vrij is in de albergues. Die van Priesca is trouwens gesloten omdat de hospitalero vorige week plotseling overleden is, ze was 60.

Wifi en 4G zijn hier niet overal aanwezig, einde van de wereld of zone blanche?

Wat doe je zoal op een zonnige zondag?

Of stappen natuurlijk, 33,4km om precies te zijn, nog steeds in de allerbeste omstandigheden. Zover gestapt dat ik Edith en Jean Romain ben ingelopen. Of er nog anderen zullen volgen, weet ik niet, ik hoop het.

Dankjewel aan al degenen die mij gelukwensen hebben toegestuurd.

Het zouden meer kilometers kunnen geweest zijn, ware het niet dat de volgende herberg 19km verder ligt. Dus rustig wandelen en genieten van zowel de bergen als de zee. Vanmorgen allen apart vertrokken met Ed, de Braziliaan en het Engelse koppel uit Cardiff, en samen aangekomen aan de eerste herberg die gesloten is. Uiteindelijk kom je altijd dezelfde mensen tegen, wat niet onlogisch is natuurlijk.

Nog eens wat onverharde wegen gestapt. De meeste zijn verhard en dat zie je aan de houterige bewegingen van de meeste in de herberg. Beton en asfalt is harder en gevaarlijker voor de gewrichten omwille van de schokken.

Llanes is een drukke kuststad en zeker op zaterdagavond. Er is natuurlijk de zee en ook een middeleeuws stadscentrum met een basiliek waar ik seffens de eucharistie ga vieren.

Als ik zo verderga, zal ik vermoedelijk op 25 mei in Santiago aankomen, volgens de gids die ik probeer te volgen toch. Mijn terugvlucht is geboekt op 30 mei, dus nog wat reserve.

Ik start de dag zonder einddoel. Als de Australische Louise wil vertrekken, vindt ze haar stokken niet, ze vraagt dus aan iedereen om hun sticks uit te zoeken en neemt de overblijvende mee. Achteraf komt uit dat Serge, een Fransman de dader is van de roof, maar hij heeft blauwe stokken, en de leenstokken zijn oranje.😬

Strandwandeling tijdens de voormiddag.

Namiddag meer het binnenland in met zicht op de bergen met sneeuw

Uiteindelijk kom ik tot Colombres, alwaar ik een bed vond rond 16u. Tussen Unquera en Bustio heb ik de grens tussen Cantabrië en Asturias overschreden .

Mijn wiskundige weergave van de afstand was gisteren niet correct, mijn excuses hiervoor, ik weet nog steeds dat 17 minder is dan 19 en dat komt door Altamira waar ik absoluut naartoe wilde en ook de herberg waar ik vele bekenden zag.

Vandaag had ik de mogelijkheid om een kortere weg te nemen langs de baan maar de langere weg was rustig én langs het strand. Dat maakt ook wel dat er meer hoogtemeters te doen waren.

Gelukkig heb ik gisteren gereserveerd in de herberg, Eduardo, de Braziliaan was te laat, Jean Louis had nog wel plaats. Het is erg druk op alle wegen en als het kan, is het beter om vooraf te boeken. Echter in gemeenschappelijke herbergen is dat niet mogelijk, dan moet je zien dat je op tijd komt. En in kleine is dat een probleem.

Hier staat een huis dat Gaudi ontwierp, El Capricho heet het, 400 m hiervandaan. Kijk op het web voor foto’s. ik zie de tierlantijnentoren vanuit de keuken in de herberg.

Als ik om 10.10 even halthoud in een bar waar pelgrims even mogen rusten in de buurt van de fabriek van Solvay, vlak voor Bareda, stappen Edith en Jean Romain verder. Zij willen kilometers vreten. Zonder gids.

Verderop zie ik een wegwijzer naar het museum van Altamira. Dames en heren, wie herinnert zich het handboek kunstgeschiedenis ‘van Altamira tot heden’? Zou het zijn? Inderdaad, de oudste grottekeningen bevinden zich hier in de buurt! Tussen 36.000 en 13.000 jaar geleden woonden hier kunstzinnige mensen. De grot werd ontdekt rond 1885 en was open voor het publiek tot 2000. Maar dat zorgde voor een degradatie en dus werd een replica gebouwd.

Dit is weer een kippenveldag voor mij. Vannacht slaap ik in een convent, en ik zag al vele bekende gezichten toekomen, kan niet meer stuk…

Terug bewolkt, maar droog. De volgende dagen wordt hetzelfde weer verwacht, dus excellent weer om te stappen

De ganse étappe is 37km, daarom besluiten we om die in te korten en een nacht op hotel te gaan, een viersterren hotel nog wel. Dat is eens iets anders dan de stapelbedden in de albergues met snurkers. En we betalen ons echt niet blauw: €22,67 voor een bed in alle luxe, het doet deugd. De C. Del Norte is druk, ik vermoed dat het op alle pelgrimswegen zo is en dat uit zich in de kleine capaciteit om te overnachten. Hopelijk betert dat op het laatste stuk.

Morgen doen we wel terug veel kilometers! Hier is het ongeveer plat, alhoewel: vlak langs de zee, langs een zandstrand toch. Verder het land in zijn er heuvels. En er zijn ook niet overal zandstranden, tussenin liggen er rotsblokken enzo.

Na een heerlijke nachtrust zijn we er weer helemaal klaar voor. Om 13 u ben ik in Gūemes, ons oorspronkelijk einddoel voor vandaag. Dus gaan we verder naar Santander. We = Edith, Jean Romain en ik, ik 60+, en zij 70+.

Voor Gūemes verliezen we elkaar uit het oog. Soms voel ik me een beetje een bejaardenhulp. Maar ze waren voor mij aan de overzet naar Santander.

En vanavond nog een Italiaans restaurant bezoeken en dan naar bed.

Dat we allemaal een slapeloze nacht hebben, ligt niet aan de 5 slaapmatjes, noch aan de zonnebrand op mijn li- bovenarm, doch aan een wave party op 100m van de herberg. Quies oordopjes ten spijt heeft niemand een oog dichtgedaan voor 4u.

In de namiddag volgen enkele mooie strandwandelingen, een zondags uitstapje. En vanavond landen we in een echt hotel, met lakens en handdoeken en zeep enzo.