De hanen kraaien nog volop als ik voor 7u start. De vogels maken enorm veel kabaal als ik door holle wegen de eerste kilometers afleg helemaal alleen, denk ik tot blijkt dat Geert volgt op een halve kilometer, hij heeft me snel ingehaald.
Het is mijn bedoeling om de 100km grens te bereiken en daarom heb ik geen bed gereserveerd, maar de eerste slaapplaats die vrij is, ligt op de grens. Gelukkig, anders moest ik nog 8 km verder naar Portomarin. Ik ben er niet boos om want het is warm en al kwart na drie. Geert arriveert een kwartier later.
Nu komt Compostela wel erg kortbij. Het geeft een dubbel gevoel: aan de ene kant ben ik blij dat alles zo goed verlopen is, en aan de andere kant zal ik binnen een goede week terug de draad opnemen. En hoe zullen mijn ervaringen mijn readaptatie beïnvloeden?
Tijd brengt raad, en tijdens deze tocht heb ik ondervonden dat je mag vertrouwen op de steun van een hogere macht, als je erom vraagt. Ik vertrouw erop dat het allemaal goedkomt.