Griet op weg

Gisteren was het nog 22°, vandaag begint bewolkt en tot overmaat van ramp begint het te regenen, eerst wat aarzelend, maar de laatste kilometer voor de albergue een wolkbreuk. Gelukkig heeft Caroline, de Canadese hospitalero een uurtje vroeger geopend zodat we kunnen binnenspoelen. Zij zorgt ervoor dat we alles kunnen drogen. Er staan ook straalkacheltjes om wat op te warmen. Het is de eerste keer dat het water in mijn schoenen staat. Gelukkig is de inhoud van mijn rugzak droog. Alles zit verpakt in plastiek zakken om dergelijke situaties te boven te komen.

In de loop van de namiddag stopt de regen en de zon schijnt zelfs. Een vierkoppig internationaal gezelschap sluit de dag met een pelgrimsmenu; een Nederlander, een Noor, de Canadese hospitalero en een Belg.

Ik denk dat ik goed ga slapen vannacht.

Vanmorgen ontbijt met vijf Duitse mannen waarvan enkelen een schelp op een t-shirt dragen. Ze waren allemaal heel vriendelijk.

Het is blijkbaar niet vanzelfsprekend dat een vrouw alleen op stap gaat. De twee mevrouwen uit Veurne die samen in het vliegtuig zaten, zouden het niet kunnen, beweerden ze gisteren toen ik ze terug tegenkwam in de stad. Gewoon in jezelf geloven en gaan, stap voor stap.

Warm weer vandaag, tot 28°, licht stijgend. Die thermometer is van slag volgens mij, hij geeft nog 24° om 20.30, op mijn slimmefoon slechts 18°?!

Morgen staat een kortere etape op het programma, verlengen is geen optie want de dag nadien is 28km gepland tot de volgende overnachting.

Het is niet mijn bedoeling om een volledige toeristische gids te schrijven van Sevilla. De stad ziet er inderdaad prachtig uit en ik zie vele Moorse elementen die we vorig jaar ontdekten in Marokko, waar we verbleven in Rabat ter gelegenheid van het huwelijk van een neef. Volgende plaatsen heb ik bezocht: ten eerste de universiteit die in een tabaksfabriek ondergebracht is en vervolgens het Hospital de Venerables, de kathedraal, toren incluis en het Real de Alcázar, d.i. het koninklijk paleis alwaar ik even heb rondgedoold. In de tuin van het koninklijk paleis zitten veel halsbandparkieten, die groene schreeuwlelijkerds die ook bij ons een plaag zijn.

Al veel verschillende talen gehoord, veel Nederlands, maar ook Duits,  Engels, Frans en natuurlijk Spaans. Mijn snel- cursus Spaans schijnt gelukt: ik versta al redelijk veel. En dat is praktisch want mededelingen worden gewoonlijk enkel in Spaans en gebroken Engels gegeven, ik heb al getolkt voor een Fransman vanmorgen.

Alles vlot verlopen vandaag: eerst een wandeling naar station Leuven, dan trein naar de luchthaven en na wat wachten met het vliegtuig verder?

Neen dus! Eerst nog wat wachten, en dan met een klein uur vertraging vertrekken. De verklaring was dat de crew in een manifestatie vastzat op weg van het hotel naar  de luchthaven.

Een dik halfuur later dan gepland dan toch geland, bagage afgehaald en de eerste bus genomen naar het centrum.

Even regen gehad op de tarmac in Sevilla, verder geen klachten over het weer vandaag.

Dat je hier om 22u nog iets gaat eten, vinden ze hier blijkbaar gewoon, de terrasjes zitten nog vol.

Op de foto zal je nog wat moeten wachten, de problemen zijn nog niet opgelost. En wat erop staat verklap ik lekker niet.

Op 4 maart 2024 is het weer zover; Sint Jacob roept wederom. Eens dat je besmet bent, raak je er niet meer vanaf. En nu is de moment gekomen dat ik weer aan de lokroep gehoor kan geven want mijn beroepscarrière zit erop. Allez, officieel op 1 juni, maar ik mag ‘uitbollen’ vanaf 1 maart. Mijn echtgenoot weet al geruime tijd dat er geen kruid tegen gewassen is, hij is trouwens uitgenodigd om mee te stappen, wat hij pertinent niet ziet zitten.

Mijn beste stapschoenen heb ik nog in allerijl binnengebracht bij schoenmaker Eddy, want de zolen houden het geen 1000 km meer, die zijn aan  vernieuwing toe.

De weg die ik nu ga volgen is de via de la Plata, de Zilverroute, in Sevilla vertrekken en dan door centraal Spanje noordwaards, langs Merida, Caceres, Salamanca, Zamora en Ourence.

Het stempelboekje ligt klaar, het Europees ziekteverzekeringsbewijs is opgeladen in mijn Drive, de heenvlucht is geboekt en de eerste overnachting ligt vast. De rest volgt wel…

Het Vlaams Compostelagenootscap biedt veel ondersteuning voor nieuwe bedevaarders en geven antwoorden op alle vragen omtrent de Camino, zoals de pelgrimstocht genoemd wordt. Vragen over pakkinglist, Spaanse woordenlijst, overnachtingsmogelijkheden, weersvoorspelling, doorsturen van rugzak, eender wat, zij zoeken een antwoord voor je.

Op 4 maart 2024 start ik mijn vierde pelgrimstocht naar Compostela.

Verdere info volgt

Als ik stond te wachten aan het pelgrimsbureau vorige dinsdag om mijn Compostela af te halen, werd ik geïnterviewd door een Franse journalist, Hervé Pauchon, die maakt een reeks De Saint- Jacques à Compostelle. Een stukje van het interview is te beluisteren op pod.link/1611769231 #66. En met Courtois die voor Real Madrid een prachtprestatie neerzette, zijn de Belgen graag gezien hier.

De check-in verloopt vlekkeloos, wel 1u21 min vertraging.

Iets na de vijven ben ik terug thuis aangekomen en de plaats in bed is nog vrij🥰.

Gisteravond weer niet alleen gegeten : Lucas liep daar ook ergens rond volgens Dominique, een andere Fransman. Vandaag gaan we samen met de bus terug naar Compostela.

De zonsondergang heb ik gemist omdat de albergue sloot om 22u en dat was te vroeg voor de zon.

Pedra dos Cadris. Als je aan een nierziekte lijdt, of rug- of hoofdpijn, moet je hier 9x onderdoor kruipen. Na 1 keer geef ik het op, niet met rugpijn gelukkig.

Als ik wakker word, zit de geur van koeien in mijn neus, waarschijnlijk ruik ik ook zo🐂. Om 5u waren ze al aan’t rommelen. Zelfs met oordopjes hoor je dat. Om 6u is het nog niet licht, maar het oplaadbare lampje dat ik jaren geleden van mijn jongste zoon kreeg, heeft weeral zijn dienst bewezen.

Ik heb zelfs een officieel attest dat de Camino naar Muxia gelukt is, en dat in de hitte.

Rita blijft in Santa Mariña, ik ga nog door.

In de herberg heb ik weer wel geluk, maar geen bekenden, om te slapen is dat niet erg.

Morgen ga ik door naar Muxia, hopelijk vind ik daar ook weer gemakkelijk een bed. Wat meer problemen stelt, zijn de bussen op zondag; vanuit Muxia zijn er geen naar Santiago, en ook niet naar Fisterra. Vanuit Fisterra zijn er op zondag wel enkele bussen, te voet is geen optie. Ach, we zien wel. Aha, er schijnt toch een bus te zijn, ik ben wel redelijk laat in Compostela terug, maar dat komt dus wel goed.