o Freixo – Redondela (23 km)

Dus hier kan het ook minder goed weer zijn, de ganse dag gezever of net niet en windvlagen. De zon heb ik even gezien aan de overkant van het water, met een klein stukje regenboog, zie je het?

Of zou het hier ook de gewoonte zijn om op de nationale feestdag een drasj national te doen?

De vis en het brood smaken heerlijk, de overschot van de tortilla kan ik verpatsen aan Lucy, van rep Tchech, die om 21u30 nog binnenkomt, zij gaat in de richting van Porto.

Ik denk dat ik de enige ben, tot ik even een bar binnenga 5km voor Redondela: daar vertrekt juist een koppel en als ik van een Cola geniet, komen twee jonge mannen binnen. In de albergue is het al behoorlijk druk. Of de was morgen droog zal zijn met dit regenweer valt nog af te wachten. Er is gelukkig een droogkast.

Ondertussen heb ik de kaap van de 100 km gerond, hier geen speciale pilaar ofzo gezien. Wel een paal met de km stand op z’n kop😁.

Ramalhosa – o Freixo (18 km)

Vannacht regende het, en zelfs behoorlijk veel: 35l in Compostella zie ik op het nieuws tijdens mijn ontbijt. Die mix van vochtigheid, warmte en eucalyptus doen me aan een sauna denken. Om 12u30 arriveer ik in de refugio en dan gaan de hemelsluizen open.

Ik herhaal, de ene albergue is de andere niet, dit is ‘maar’ een refugio, zonder douche, en de gebruikte bedden zijn nog niet afgetrokken als ik aankom. De hospitaleiro is wel zeer in de weer, er is blijkbaar een cafetaria beneden (=een toog onder een afdak) en er is wifi, we zijn vlug content. De hospitaleiro bereidt een lunch om duimen en vingers af te likken en de overschot pakt hij keurig in in alufolie, omdat ik een pelegrino ben. Voor vanavond belooft hij vlees of tortilla. Ben benieuwd of ik alleen zal blijven, of ben ik weer de enige die weet dat je de groene pijlen moet volgen om hier te geraken? Achteraf is er toch een douche, op het speelveld. De deur kan niet op slot, maar het water is lekker warm.

Deze streek schijnt vrij recent getroffen door een serieuze brand, ik zie veel verkoolde stronken en er is overal gezaag.


Mougàs – a Ramalhosa (17 km)

Dit voelt schandalig luxueus: een éénspersoonskamer en gedeelde badkamers voor €15. Het bestaat in a Ramalhosa in de albergue apostolicas Pazo Pias.

De meeste pelgrims zijn al gepasseerd, ze weten niet wat ze mislopen 😁. Het is dan ook een ongewoon korte trip vandaag, ik was hier al vanmiddag. Ben ik blij dat ik me de luxe kan veroorloven om het rustig aan te doen.

Over éénduidige richtingaanwijzers gesproken…

Verschillende tochtgenoten klagen over bedwantsen en dragen ook de tekenen van beten. Daar ben ik totnogtoe van gespaard gebleven, dat anti- insecten braceletje werkt mss toch?

Caminha (pt) – Mougàs (es) (24 km)

Ik voel me een ogenblik een bootvluchteling als we de rivier oversteken, vijf pelgrims, vijf verschillende nationaliteiten, met al hun hebben en houden in een klein open motorbootje. Het opspattend water smaakt zout. Het is nog donker als we vertrekken, de selfie ook.

We passeren tevens de landsgrens en zo ‘verliezen’ we een uur. Bom dia [bong dí:ja] wordt Buenos Dias, met een normale s op het einde volgens een Oostenrijkse. Galicia verwelkomt ons met de kilometerpalen. De mooie betegelde gevels mis ik hier al, maar daartegenover is er tortilla!En de zee.

Zelfs naast een weg lopen is goed te doen als aan de linkerkant de zee tegen de rotsen beukt en aan de rechterkant de beboste heuvels oprijzen. De geuren wisselen af tussen vis en eucalyptus en af en toe zit er een afstotelijke walm tussen, ik weet nog steeds niet wat daarvoor verantwoordelijk is. Kiwi’s? Ik zie er hier geen.

De ene albergue is de andere niet: was het vorige nacht wat minder, er viel zelfs iemand door zijn bed, dan maakt deze van vandaag veel goed; nieuw en vlakbij de zee. De zee, wat een pracht en wat een kracht! Daar word ik zeer nederig van.

Viana do Castelo – Caminha (28 km)

Het wordt eentonig, ik weet het. Weer een prachtige wandeling: vanmorgen door bossen, langs bosranden, en dan afgezakt naar de zee. En weer goed weer. Gelukkig. Morgen vroeg gaan we met een watertaxi naar de overkant van de rivier Miño, om dan verder de Coastal te doen, we zijn al met z’n vijven om 7u. De overzet vaart pas in de namiddag omwille van te lage waterstand.Onderweg gezien; recycling.

Marinhas – Viano do Castelo (21 km)

Een wat kortere etappe, ’t is zondag vandaag. Onderweg staat een plaat waar opstaat dat het vandaar nog 188km is tot Compostella, ik reken even uit dat de 10 dagen die ik nog heb ruim voldoen om het rustig aan te doen.

En de weg is ook zeer gevarieerd en nodigt uit om contemplatieve gesprekken te voeren.

Deze Coastal route loopt langs zijwegen en door bossen, ze mijdt de grote wegen en dorpskernen, wat dan weer met zich meebrengt dat je af en toe de Camino moet verlaten om eten te vinden, een Fins koppel heeft het café en de supermechado gemist waar ik een ontbijt nam, en om 11u15 ontmoet ik hen als ze hun verhaal doen.

Gelukkig ben ik op tijd in de albergue, ik vertrok om 6u20, weer veel volk hier! Gisteren was er nog een groot volksfeest vlak naast de albergue, met tent en muziek en alles erop en eraan. De oordopjes waren ontoereikend, ook voor de snurkers achteraf. Toch wat geslapen.

Deze namiddag ga ik het sanctuarium van Sancta Luzia bezoeken, met de lift😄. Sta Luzia was één van de kinderen waaraan Maria verscheen in Fatima.

Vila do Conde – Marinhas (21 km)

De nieuwe lading pelgrims die in Porto vertrokken, zijn ofwel Canadees of Duits, het Deense koppel en de Mark niet te na gesproken. Vannacht sliep ik op een kamer van 7, 4 Duitsers, een Canadees koppel en ik. Naast de kamer lag een groepje Duitse jongeren van 11 jaar op matrassen.

Zoals verwacht is dit stuk veel drukker. Tot hiertoe heb ik al altijd een bed gehad, maar gisteren zijn er toch weer pelgrims verder doorgegaan. En nu wordt hier een groepje van 4 vrouwen van Mauritius en Zuid-Afrika die ik deze voormiddag passeerde, doorverwezen en het is nog geen 17u.

Het weer is nog steeds voorbeeldig al koelt het wel goed af gedurende de nacht, vanmorgen heb ik voor het eerst mijn handschoenen en buff gebruikt en op de dijk langs de oceaan staat een frisse wind. Landinwaarts zie ik schapenwolkjes. De wind is ook een beetje spelbreker om de was te drogen: regelmatig moet ik iets oprapen en terug ophangen, dat zal er lief uitzien… Als het grootst nat eruit is, probeer ik het binnen op te hangen.

De Camino Portugais, de Coastal way, die ik nu volg, is in prima staat, je kan gewoon de oceaan volgen over een soort houten loopbrug of dijk. Op het eerste stuk na Porto stonden er ook informatie-borden wat er vroeger gebeurde: een schipbreuk, Romeinse vondsten, zoutwinning, inkervingen van tekens die ook bij de Noormannen bekend zijn, een Duitse onderzeëer die daar tot zinken werd gebracht, info over de flora en fauna, allemaal in Portugees en Engels. We kwamen ook door een vissersdorpje (foto)

Daarstraks ben ik een aantal kilometers landinwaarts getrokken, dan loop je door de dorpjes, heel rustig, en de mensen zijn er heel vriendelijk. In een farmacie heb ik mijn voorraad Compeed aangevuld. Ja, ik beken: op elke hiel heb ik al vanaf de eerste dag een dikke blaar. Dus ik loop al de ganse tijd op kussentjes😉.

Porto – Vila do Condé (29 km)

De knoop is doorgehakt en tot hiertoe ben ik wild-enthousiast over de beslissing om de kustweg te volgen, als je onderstaande foto bekijkt, zal u dat vermoedelijk ook begrijpen; dit is ook de Camino en het bevalt me.

Porto is een belangrijke startplaats; de afstand is ongeveer 263km of minder als je de centrale weg volgt, dus op een twaalf tal dagen te doen. Er zijn massa’s nieuwe gezichten, zelfs een Belg: Mark van Heist-Op-Den-Berg.

Het is nu ideaal stapweer. Op het strand zie ik vele chocolade-kleurige figuren liggen, zou ik me ertussen leggen? Reclame voor witte chocolade 😎.

Het spijt me dat ik geen uitgebreide beschrijving van Porto uit mijn mouw schud: daar bestaan reisgidsen en Google voor. Ook weer een stad die een bezoekje meer dan waard is.

Grijó – Porto (16 km)

Gisteren al zag ik in de verte de Atlantische Oceaan, nu weet ik dat ik op gelijke afstand verder Noord moet. Ik merk dat de Romeinen hier ook al passeerden. De rua Romana en deze weg door het bos verraden hun doortocht, zeg nu zelf: dit lijkt toch op een Heirbaan.

Om 11u sta ik aan de Douro, Porto ligt aan de overkant te schitteren in de ochtendzon.

Pinhiera Da Bemposta – Grijó (40 km)

En die 40km heb ik echt allemaal eigenbenig gestapt, verstand op 0 en enkel oog voor gele pijlen, om zo kortbij Porto te komen zodat ik morgen ruimschoots de tijd heb om de stad te bezichtigen. De weg liep voornamelijk door bebouwd gebied en langs de weg. Na twee weken oefenen, lukt dat wel.

De helft van mijn 4 weken zijn om, meer dan de helft van de kilometers afgelegd. Na Porto kan ik kiezen welke route ik volg, er zit wel een verschil in afstand in. Vermits het nog steeds warm is, staat de kustroute, de langste bovenaan. Daar zal ik een nachtje over slapen.

Oproep voor een collecte? Ziet er toch naar uit.