Maand: september 2021

Ik geef Dora nog een muntje bij mijn vertrek, zij twijfelt nog, de regen natuurlijk. Gisteren werd de weersvoorspelling nog aangepast: VEEL regen op zondag, zes druppels onder de wolk. Vandaag maar drie met een hoogtepunt tussen 10 en 11u.

‘Ne pas tirer’ zeg ik tegen de twee jagers, jachtgeweer op de motorkap, maar ze lachen even, ‘non, non, madame’.

Om half elf zoek ik een droge plek om wat te eten en een beetje op te drogen. Er staat een huisje langs de spoorlijn, als ik kijk of er een schuilplaats is, komt een man naar me toe en hij verschaft me onmiddellijk toegang tot de woning(van zijn dochter). Als ik hem uitvoerig bedank, zegt hij dat het maar normaal is. Zo normaal vind ik dat toch niet, ik ben onmiddellijk opgewarmd.

Rond de middag ben in Guérigny, 18 km verder, de regen vermindert en dus op naar Nevers. Ik logeer in het Centre Bernadette, vlakbij de kist waar Bernadette Soubirous ligt, het meisje waaraan Maria verscheen in Lourdes.

De Fransen hebben wel humor:

Wat ik me nog herinner van de eerste keer dat ik Bernadette zag, (dat moet in ’74 geweest zijn, ja, ik ben al oud 😬), is een zwart gezicht en dito handen. Zoals jullie allen weten werd het lichaam van Bernadette nl ongeschonden opgegraven en in 1925 in een glazen kist gelegd. Omdat ik hier logeer, heb ik toegang tot de kerk waar zij opgebaard ligt en ik moet zeggen dat ze erg mooi is nu, er zou enkel een laagje was aangebracht zijn, maar ze is in ieder geval niet zwart meer.

Regen en regen en nog meer regen. Vandaag en morgen .

En toch is dat vanmorgen nog meegevallen, zeker als je dan twee reëen ziet staan en als er even verderop een ’troep’ van meer dan dertig everzwijnen de weg oversteken.

Didier en Brigitte beslissen ’s middags in Prémery om toch verder te stappen, in de regen. Didier was veel natter dan ik, enkel een stuk van mijn broek, de manchetten van mijn jasje en mijn kousen en schoenen waren minder dan de helft nat. Tegen morgenvroeg is dat wel droog.

Vanuit het raam van mijn residentie heb ik uitzicht op de tuin met vijver en u raadt het nooit: Indische loopeenden, hier noemen ze dat coureurs Indiens. Het huisje is een schiettoren van de stadsomwalling, de tuin van de buren ligt een tiental meter lager.

Hoever ik morgen ga, hangt af van het weer. Misschien tot Nevers, 32km, anders tot Guérigny, ergens tussenin.

Vandaag ben ik beter gestart, als een blok 10u aan een stuk geslapen, dat doet goed. Ook het feit dat ik de binnenweg zonder problemen gevonden heb, geeft weer moed. De blinde vlek in Maps.me kan ik omzeilen door de kaart op de site van het Compostela genootschap te gebruiken.

In de gemeentelijke herberg in Corbigny waren ook Dora, een Oostenrijkse en een Franse zwaarwichtige man aanwezig, ze volgen op eigen tempo.

En kort na de middag heb ik warempel een jonge ree gezien, er zijn er dus toch!

Even terugblikken op Vézelay. De ontvangst van pelgrims is daar zeer verzorgd; zowel door de vrijwilligers die de herberg open houden als door het monasterium van de fraters van Jeruzalem. Jean-Yves was de pater die samen met ons de maaltijd gebruikte. Hij vertelde dat de Franse pelgrims de laatste tijd een grotere lijdenslast meedragen. Bestaat toeval? Op dat moment kreeg ik een berichtje van Vincent dat hij goed was thuisgekomen. Het was die avond uitzonderlijk druk, dat is niet te voorspellen. Een groep Limburgse dames, waarvan één zeker van Bocholt, één Française en ik in een zaaltje met gesloten ramen, en nog een tweede zaal met mannen.

Ondertussen zijn we al met z’n vieren in de volgende herberg, een Zwitser deze keer, Evans, En het houdt niet op, Brigitte en Didier, het koppel van Vézelay vallen ook nog binnen. Dat belooft gezellig te worden.

Gisteren vroeg ik me nog af of dat alleen stappen niet te zwaar zou worden, maar na een nacht in een zaaltje met 8 vrouwen, weet ik beter.

Vanmorgen de Laudes bijgewoond en een pelgrimszegen en een medaille van Maria Magdalena gekregen. Dus na het gezamenlijk ontbijt heilig op stap, wat niet voorkomen heeft dat ik vreselijk verdwaald ben, maar de dame die ik aanhield heeft me helemaal tot mijn eindbestemming gebracht, meer dan 20 km uit de richting, een reddende engel! Er moet iets mis zijn in Maps.me en ook in Google maps. Ik zal mijn kilometers zeker wel gedaan hebben. Morgen beter uitkijken! Eind goed, al goed.

De météo ziet er vanmorgen veel beter uit en de Leffe heeft geholpen om goed te slapen, en bovendien is Lode jarig, dus…

Het is waarlijk een betere dag; in de bar van het volgende dorpje bestel ik een koffie. Op de bank waarop ik wil plaatsnemen, zit een spin. Met wat afgrijzen pak ik die met de poten vast en gooi ze onder de tafel waar mijn oog op een euromunt valt.

Een mooie streek, bossen en grotten en paleologische vondsten enzo. Niks toeristisch, wel een camping in St Moré, Leuk met kinderen?

Onderweg kom ik voorbij een jachthut, les Varennes, compleet met tafels en stoelen en een toog. De deur is open en binnen zie ik een lijst met namen hangen en een kolom met streepjes wie een chevreuil geschoten heeft. Ik zocht eigenlijk een toilet, maar ik vind enkel een grote BBQ onder het afdak aan de achterdeur. Het verwonderd mij dat ik nog geen groot wild gezien heb, wel heb ik al iets horen vluchten. Gisteren vroeg ik me dat ook af in de regen, midden in een bos. Op dat moment hoorde ik een vrouwenstem vlakbij, komende uit mijn broekzak; de madam van mijn telefoon. Was me dat even schrikken.

Om halfvier sta ik voor de kathedraal van Vézelay. Ik hoor alleen maar Vlaams en Nederlands spreken 😳. Allemaal met een elektrische fiets blijkt achteraf. In de kathedraal heb ik voor jullie allemaal een kaars ontstoken en vermits ik niet kon beslissen wie jou het best kan helpen heb ik er in totaal zes ontvlamd dan kan je kiezen welke heilige je het meest aanspreekt: Maria Magdalena, st Jacob, Maria, Jezus, st Jozef of ste Theresia.

Vanavond komt de priester hier in de herberg sainte Madeleine koken. Ik klink alvast op Lodes verjaardag!

Oef, dat was een zware dag vandaag; vannacht heeft het goed geonweerd, dan stuurt Vincent een berichtje dat hij stopt met de Camino na 6km stappen. Door lichamelijke en psychische vermoeidheid en problemen heeft hij besloten om rechtsomkeer te maken. De problemen die hij heeft, kan ik niet oplossen. Ik was net aan de andere kant van Courgis, dus even teruggekeerd en afscheid genomen.

Het volgende heikel punt was dat de veldwegen omgevormd waren tot vreselijk klevende klei of leemsubstanties die aan de wandelschoenen blijven kleven, heelder kluiten, zelfs met stenen in. Je moet niet vragen hoe mijn schoenen gesteld zijn.

Kort na de middag miste ik een wegwijzer waardoor ik zeker 2km extra gelopen heb in de regen notabene. En ik moest er al 30 doen. De richting die die ik uitga is in nevel gehuld en de auto’s die vandaar komen, rijden met lichten aan.

Bovendien krijgt mijn smartphone kuren: hij belt zomaar mensen op enzo, Pieter van de planning van het RK is het eerste slachtoffer; hij staat bovenaan mijn contactenlijst. Hij opent allerlei apps (de phone) waarvan ik niet eens wist dat ze erop staan. Eens af- en opzetten zeker? Ik zal weer wel op de verkeerde knopjes gedrukt hebben, hij is ook wel wat natgeworden.

Laat in de middag klaart het gelukkig op, zodat ik toch nog op tijd in de Pelgrimsherberg ben, oef. Om 19u wordt mijn maaltijd geleverd, met een blonde Leffe erbij.

Morgen tot Vézelay, dan zit de via Campaniensis erop, een 390km in 17 dagen, gemiddeld 23km per dag.

Hopelijk wordt het weer toch wat minder nat. De temperatuur blijft wel aangenaam, toch nog een wat positiever berichtje.

De dag begint regenachtig, een onweer tussen 6 en 7u, maar rond de middag klaart de hemel een beetje op. Ook voor Vincent; het is zijn tiende stapdag en dat is voor velen een kantelmoment, dan komen de angsten naar boven en dan pas komt men in de camino-stemming. Die strijd is heel persoonlijk, ik kan hem enkel wat steunen zoals dat van mede-pelgrims gebruikelijk is. En ik ben de enige😇. Gisteren ben ik een terugkerende Belg gepasseerd, hij vertrok op 4 april en zal binnenkort terug thuis zijn.

Iets voor 13u ben ik aangekomen in Chablis alwaar ik me geïnstalleerd heb in de parochie herberg, leuk stadje, alle soorten winkels. Dus wat bevoorrading voor de volgende dagen; de dorpjes tussenin hebben gewoonlijk wel een kerk(je) en soms zelfs een gemeentehuis/ bibliotheek dat gesloten is of 2u per week open is. Dat is het dan.

Patricia gaf vanmorgen genoeg mondvoorraad mee, want het wordt een lange tocht, 36km. Vincent heeft het niet door dat de afstand in vogelvlucht korter is dan de werkelijkheid.

Zij vertelde dat ook hier de everzwijnen een plaag worden: normaal werpen ze 2x per jaar 2á 3 jongen, maar nu zijn dat al 3 worpen van 5á 6 jongen en ook de reëen, die normaal één jong hebben, verdubbelen hun kroost, verschillende moeders hebben twee bambi’s.

Vlak voor de middag kruist een vos de weg op een tiental meters vóór me. Als hij me ziet vlucht hij in de maïs.

In het bos hoor ik de krekels zingen. Marijn, weet je nog wanneer de krekels zingen?

Ik houd ervan om ’s morgens vroeg uit een stad te sluipen, maar 8u is blijkbaar voor joggers en fietsers ook het ideale uur om te vertrekken op zondag.

Mijn afwas van het middagmaal, de yoghurt van geitenmelk viel niet in de smaak, de sardientjes daarentegen wel. Ik laat nog een restje melk achter bij twee dames die de moederkat onmiddellijk beginnen te voederen, ze halen de hesp en kaas tussen hun boterhammen uit. Zij hadden direct gezien dat de kattin zeer mager is en de drie jongen nog zoogt. Het is vandaag een beestige dag; vanmorgen kwam een jonge hond me begroeten en zonet kwam een verloren hond het erf van de gîte opgelopen, de eigenaar volgde enige tijd later.

We hebben een slaapplek gevonden op 3km van de route. Weeral wat extra stapjes. Morgen weer verder. Wel heel lekker gegeten in een vernieuwde boerderij die omgevormd is tot gîte, maar ook nog actief is in de landbouw.

Ha, nu weet ik waarom het gisteren zo kalm was langs het kanaal: werkendag. Vandaag was er al veel meer volk op de dijk, het weer is terug veel beter.

Een rangodin is blijkbaar een beverrat, of moerasbever of nutria. Geen meer gezien vandaag.

Om 14 u ben ik in Troyes aangekomen. Eerst de kathedraal bezocht en een dikke kaars ontstoken, en dan de toeristische dienst een halfuur aan het werk gezet om een bed voor morgen te boeken, wat gelukt is, oef.

Herken je het nog, schat? Op het terras rechts hebben we vijf jaar geleden gegeten.

Monsieur Vincent wordt hier ook verwacht in het klooster waar ik verblijf, maar hij was er nog niet. Nog vlug wat mondvoorraad inslaan voor morgen, zondag.