Buiten het bed dat wel erg hard doorzakt, heb ik niets aan te merken op deze Pelgrimsherberg. Zo zouden er meer moeten zijn.
Vandaag neem ik een rustdag; slechts een 6á7 km naar een dorp met meer faciliteiten. De volgende overnachtingsmogelijkheden zijn in Bazancourt zo’n 22km verder. Een nieuwe herberg met 8 bedden en gereserveerd in het restaurant waar ik de code van de deur ben gaan afhalen.
Onderweg hierheen kreeg ik gezelschap van een dame die een wandeling maakte met de hond van haar zoon. Zij vertelde me o.a. dat de boer die zijn veld bewerkte, dat deed om de suikerbieten te vernietigen omdat ze gespoten waren met een toxisch product. Compensatie en of de grond vergiftigd is, weten de 300 getroffen boeren nog niet.
Nu zakt de afstand toch een beetje.
Ik dacht gans alleen in de herberg te slapen, tot Mark aankomt en een tijdje later Christian binnenvalt. 3 Belgen: een Vlaamse, een Vlaming met Nederlandse roots en een Waal met een Vlaamse moeder. Voertaal is Engels. Eindelijk andere pelgrims.