Het is terug warm op de Camino, voor de grote hitte arriveer ik in el Beso, een ecologische albergue in A Baso, eerste groepje van drie huizen voorbij Triacastela, langs de korte route naar Sarria. De hospitalero is een Nederlander, er zijn 12 bedden en alles is zo ecologisch mogelijk: de materialen voor de verbouwing, de maaltijden, de poetsproducten, kortom, een albergue naar mijn hart, met een tuin met hangmatten, heerlijk.
Het doet trouwens deugd om in het Nederlands aangesproken te worden. Gisteravond genoot ik ervan om samen met Geert te kokkerellen en om bij te praten.
Vanmorgen spreek ik met een man uit Beieren over de redenen waarom mensen de Camino beginnen, we zijn het erover eens dat er evenveel redenen als mensen onderweg zijn, maar sommige zijn volgens ons wel eigenaardig. Een vakantie- uitstapje, of nieuwsgierigheid lijkt ons niet de beste basis om een pelgrimstocht te ondernemen.