Een korte tocht, slechts 13,5km. Zo heb ik de kans om wat kledingsstukken te wassen in de wasmachine van de Carrefour aan de overkant. Niet alles, dat is wat te fris om over de straat te lopen. Ik doe wel gewoonlijk een handwasje maar dat moet ook nog drogen … Maar er staat juist een mevrouw haar wasje in de machine te steken, dan maar binnen 35 min terugkomen
Moerasdieren
Moerasgebieden op hoogte, deze voormiddag heb ik er gezien, de beesten niet, er stond een fris windje.
Uitgebreid gaan eten en dan even de stad rond, met bezoek aan de kerk. En dan breekt toch de zon door. Thuis regent het.
En als je ooit in Massiac komt, moet je de macaron de Massiac proeven: erg lekker met een notenvulling.
Vandaag geen regen meer, geen wind wel frisser tot koud. Rond de middag probeert de zon door de wolken te prikken, met weinig resultaat.
De weg loopt niet naar mijn goesting; eerst terug naar boven en dan met een halve cirkel naar het westen. Door de D19 te volgen, kan ik toch wat rechter stappen en win ik zo’n paar honderd meters 😳
Nieuw: rotsen
Het laatste stuk loopt langs de l’Alagnon waar ook zalm en forel op zit, en ook otters
Blesle zelf ligt aan een zijrivier en staat ook in de befaamde lijst van mooiste dorpjes. Ik hoorde hier al Vlaams: een man en een vrouw uit Lissewege wonen nu drie maanden hier. Hier zou ook een Leuvenaar wonen. De wereld is klein.
Neen, daar ga ik niet door! Wind met rukwinden tot 110km/u, 100% kans op regen en onweer deze namiddag. Koud is het niet, 19° vanmorgen, maar het is zondag, en een rustdag kan geen kwaad zeker?
Om 9u gaat de bureau open, ofwel blijf ik hier nog een nacht ofwel probeer ik op een andere manier in Blesle te komen. De kogel is door de kerk: ik blijf nog een nachtje hier. Openbaar vervoer is er niet naar Blesle, dus.
De middelste witte bungalow, met verwarming en zelfs tv is mijn tijdelijk verblijf
Bedankt Raymond, Roger en Pierre voor jullie (recente) reacties. Erg bemoedigend om te weten dat jullie allen me steunen. De tocht is lang en de omkadering soms belabberd, maar ook mooi met leuke contacten.
En wat doe ik dan op een rustdag? Wandeling, koffie gaan drinken, basiliek bezoeken, gaan eten, zolang het niet regent… Net als ik de laatste hap binnen heb, begint het te regenen, dus nog een koffie binnen.
Beeld van Maria in barensnood. Het kaarsje helemaal links is van bibi
Kunnende kaartlezen, dat is één van de belangrijkste skills die je moet bezitten om aan zo’n tocht te beginnen. Weer een goed voorbeeld vanmorgen: slechte aanduidingen en dan kom je aan een brug waar je over moet, die ingestort is. Even terug dan maar. Het eerste plakkaatje van de via arverna vind ik op de volgende brug. Dus je moet je plan kunnen trekken.
Dat is nu al de tweede keer dat er fazanten op de weg lopen. Die beestjes zijn niet heel slim, die blijven een hele poos voorop lopen vooraleer ze wegvliegen of de kant in gaan. Maar ja in zo’n klein koppeke kan niet veel verstand zitten.
In Allevier hebben ze de kerstversiering al/nog hangen
Het laatste stuk wandel ik langs de Allier, een brede rivier waar blijkbaar nog zalm op zit. Ook de camping waar ik in een bungalow onderdak gevonden heb, ligt aan de oever.
Het ziet er goed uit vandaag; wat rustiger, ik heb namelijk een stuk van de afstand afgeknepen, het was wel even langs de baan, maar tussen 13u en 16u is er minder verkeer. Wat ik gemist heb, weet ik niet, maar er was wel wat klim- en daalwerk bij, denk ik. Uiteindelijk heb ik toch 25 van de beloofde 31,5km afgelegd.
Het weer is me nog steeds welgezind, zondag zou er wel regen komen en père Bernard was al wat ongerust, maar we zien wel. Ik heb alvast verwarming besteld in de gîte in Blesle. Ook voor morgen heb ik al een onderkomen gevonden.
Aan de eekhoorns te zien, begint de herfst. Ze zijn zeer druk in de weer, enkele dagen geleden viel een noot vlakbij en de eekhoorn keek me brutaal aan. Ook de bladeren van de bomen beginnen te verkleuren en af te vallen als het waait. Daarstraks ben ik aardperen ofte topinamboer in bloei gepasseerd.
Als ik aankom in Jumeaux, heb ik nog even de tijd om op de markt wat fruit te kopen en nota’s te maken. Er staat ook een kermis, gelukkig nog niet open. De eigenaars van het hotel zijn al gepasseerd en ik mag al vroeger binnen als ik wil. Als de druiven en de vijgen op zijn, vertrek ik. De kamer is wel wat gehorig, dus vandaag quiesbolletjes in de oren, dan slaap ik wel…
Goed stapweer: zon en niet te warm, wat wil je meer? Een plaats om te slapen, weer een probleem, en toch weer opgelost. Dit keer is het père Bernard die me uit de nood helpt. Een matras in een nieuw parochiecentrum.
Les caves: een hele straat met kelders
Issoire is een grote stad met een voormalige abdij waarvan enkel nog de kerk, prachtig geschilderd, overblijft. Er is ook een toren met klok. Het ruikt hier nog naar de Romeinen en de eerste christenen.
Redelijk zware tocht door enkele pittige klimpartijen. Maar toch genieten van prachtige vergezichten en van Saint- Saturnin, één van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Daar is zelfs een antiquair open, maar veel oude knopen heeft hij niet. Voor degenen die dat nog niet weten : ik verzamel al 15j oude knopen, een andere passie van mij.
Saint Saturnin
Gisteren kreeg ik nogmaals de bevestiging van mijn werkgever dat oktober volledig vrij is, waarvoor dank. Het laatste zinnetje was echt wel stimulerend om door te gaan: ‘Ontspan lekker verder en blijf vooral gaan’ met een smiley erachter.
Ik hoor net van een koppel dat zij de ganse dag regen hadden. Dat waren de donkere wolken die de ganse dag links van mij voorbijzweven. Rond twee uur is er wel een wolkje boven mij, maar langer dan een kwartiertje houdt die het niet vol.
Vannacht goed geslapen in mijn tijdelijk kasteeltje, ik zeg kasteeltje omdat ik me herinner van de geschiedenislessen dat daar ook wel toiletten en stromend water ontbraken. Hoe doe je dat dan? vraagt Raymond me aan de telefoon, welja, op de natuurlijke manier. Helemaal alleen was ik niet, vliegen, spinnen en gekrabbel en pootjes boven het plafond.
Zicht vanop het terras, zie je de Puy de Dôme?
De gevolgen van de wespensteek verminderen duidelijk.
Even een reactie op jullie reacties op de blog: ik lees die met veel plezier, het kan een tijdje duren vooraleer ze op de blog verschijnen omdat Peter elke reactie bevestigt zodat er geen gekke dingen op komen. En dan nu de reactie op Hildes bericht over alleen stappen. Dat is niet de eerste keer en zeker niet de laatste dat ik die hoor, maar de enige persoon met wie ik de weg wil doen, is Raymond. Ondervinding leerde me dat het moeilijk is om langer dan drie dagen op te trekken met een andere persoon, trouwens, er zijn hier geen andere personen. Tot nu kom ik nog goed overeen met mezelf.🙃
Nog een tip voor uw komend bezoek aan deze streek: Marsac. Mooie abbatiale kerk en – tuin.
En dan komen de voorsteden van Clermont-Ferrand, die ik omzeil met de trein en dan is het fijn om in Frankrijk te zijn: senioren biljet vanaf 60 j. Tijdens de namiddag hang ik de toerist uit en bezoek ik enkele kathedralen, 2. Clermont-Ferrand is ook de moeite waard, ligt in de schaduw van de Puy de Dôme. En weer geluk: een bed bij de Clarissen in Chamalières, 2 km van het centrum en nog wat dichter bij de Puy de Dôme, in vogelvlucht slechts 7km hiervandaan.
Hier start de via Arvernia, 506 km, langs Aurillac en Rocamadour door het Centraal Massief naar Cahors. Dit is nog een vrij recente weg, in 2005 is hij geopend, en ik denk niet dat hij drukbewandeld wordt. De beschrijving die ik heb deelt de afstand in 21 stukken, maar het zal van de overnachtingsplekken afhangen of ik die planning kan volgen. Alea iacta est.
Iets na de middag kom ik voorbij de standbeelden van Rufino, ik hoor iemand kappen en de kunstenaar is bezig. Hij maakt kunstwerken van de rotsen, allemaal om respect af te dwingen voor de vrouw.
Geboorte
En dan begint de kruisweg om een bed te vinden, uiteindelijk beland ik in Gimeaux in een oude woning even buiten het dorp, nog in verbouwing, zonder toilet en leidingwater. In de tuin mag ik plukken wat er is: druiven, tomaten, zelfs rijpe vijgen. Een groot bed staat boven te wachten. Weer gelukt.
Gisteravond was het feest in het dorpje ‘Bouge ton bouble’. Wat er diende bewogen te worden, waren les fesses, en met een expliciete tekening en guirlandes met slipjes werd duidelijk gemaakt wat daarmee bedoeld werd.
Buiten wat verre ketelmuziek heb ik er geen last van gehad, in de abdij was het muisstil, enkel tijdens de aanbidding voor het avondeten zongen de negen zusters de liederen die daarvoor toepasselijk zijn. En opmerkelijk: deze morgen was alles netjes opgeruimd, om 24u zijn de podia afgebroken, dat vertelt me een dame die de eerste zorgen toedient na een wespensteek in mijn pink.
Want ja, een pelgrim is niet immuun voor de dingen des levens en dat vond een wesp vanmorgen ook en prikte me in mijn pink. Voor de gevoeligen onder u: sorry, maar ze heeft het niet overleefd. Als ik in het dorpje kwam, vroeg ik een jongedame of er een pharmacie open was om de steek te verzorgen. Neen dus, maar wel de eerste zorgen+ een koffie en een gezamenlijk gebed bij haar st Jacobsschelp. En dan verder. Tegen de middag kom ik in Charroux. Ik ga een ijsblokje vragen in een bistro, de mevrouw reinigt net de tafels. Als ik uitleg waarvoor ik dat nodig heb, vraagt een vrouwenstem of ik allergisch ben voor wespen want zij heeft een antihistaminicum in haar auto. Ik laat me overhalen om de vrouw en partner te volgen. Blijkt dat een Belgisch koppel te zijn, ze wonen ergens tussen Gent en Brugge. Ze schenken me nog een potje goudsbloemzalf op basis van bijenwas, eigen teelt. Ongelooflijk toch?
De parking in Charroux staat vol met old timers met Nederlandse nummerplaat. Dit plaatsje is wereldberoemd in Nederland, het is dan ook erg mooi. Een ommetje waard!
In Ébreuil word ik vorstelijk ontvangen en ik laat me rondleiden in de oudste kerk met muurschilderingen. De heer des huizes vertelt honderduit over de geschiedenis van de stad en de kerk die teruggaat tot de Romeinen. Een zeer belangrijke periode kwam na Karel de Grote, verdrag van Verdun 814, tot het jaar 1000 bleef Lotharingen onder koninklijk gezag, en financieel gezien was dat voordelig. De bouw van de kerk begon rond 1120 en er gingen enkele eeuwen over vooraleer ze klaar was.
