Maand: maart 2024

Om 8u word ik uitgewuifd in Zamora door een reeks kanonschoten. Bij de eerste ben ik wel even geschrokken.

Vandaag ben ik alleen op pad, en het doet me deugd. Die regel van drie dagen is er niet voor niets gekomen.

Het weer is ‘roezig’; koude wind, regen, wat zon. Als ik een km voor de albergue over de brug van de autostrade wandel, schiet de wind langs alle kanten onder mijn poncho en als ik mijn rugzak niet bij zou hebben, zie ik me al vliegen. Ik weet niet meer wie de vraag stelde of ik een ceintuur in mijn broek heb, omdat er verwacht wordt te vermageren, en ja, ik heb die ceintuur al moeten aanspannen. Een grappig detail: Andrew, een Engelsman die volgde, maakte dezelfde foto als ik, met het verschil dat ik erop sta.

Over deze albergue werd ik vanmorgen geïnformeerd door Wim, dat die zo goed is, wat me deed besluiten om wat verder te stappen en het is waar. Er is veel verschil. De was kan in de machine, er wordt een avondmaal en een ontbijt voorzien, en er was een hartelijke ontvangst met thee en koffie.

Het begon vanmorgen met vogels

Na 22km  door modder en vlak naast een autostrade komen we in El Cubo alwaar onmiddellijk een bus vertrekt waar we gebruik van maken.

Het is ook in het Belgische nieuws geweest dat er tijdens de de Semana Santa, de Goede Week, in Spanje processies uitgaan die momenteel nogal eens afgelast worden door het slechte weer. Dat heeft ook implicaties op de albergues; gisteren kwamen we in een albergue die niet gepoetst was en waar er geen toiletpapier was wegens de feestdag.

En zo sta ik hier nu kou te lijden om zo’n processie te zien, gisteren is het wel gelukt. Na een half uur geef ik het op. Laatste mogelijkheid is morgen om 9u, maar vermits de nacht een uur korter is, denk ik niet dat het zal lukken.

Aan jullie allemaal: hartelijk dank voor de steun en bemoedigingen en het medeleven en ik wens jullie een Zalig Paasfeest vanuit Zamora.

Het was een moeilijke keuze vanmorgen: ofwel met de bus naar Zamora met Wim en Theo of te voet doorgaan in 2, 3 of 4 dagen naar Zamora.

Omdat het niet regent en de wind is gaan liggen, besluit ik om kalm verder te gaan, ook omdat Josiane me uitnodigde. 

Het wordt een prettige tocht met veel gelach en onderweg sluiten Piet en Suzanne ook bij ons aan tot Calzada de Valduncel.

Het landschap verandert nu elke dag, vlak, open en ietwat nat en plakkerige grond na de regen van de afgelopen dagen.

Ik ben nu over de helft van de tocht en die is al goed verlopen totnogtoe.

Een dag rust dus, en rondlopen in deze prachtige stad. Eerste bekommernis is echter om een slaapplaats te vinden voor de tweede nacht, om 12u hebben we een kamer gevonden.

Het weer is winderig, regenachtig en koud zodat de processie van witte donderdag om 17u15 niet is uitgegaan. Maar ik zit nu lekker warm in een echte hostalkamer met lakens en handdoeken enzo en morgen zien we wel weer.

Na een koude nacht staan we, Wim, Theo en ik om 7u30 voor de gesloten deur van het hotel. Irmgard, een Oostenrijkse pelgrim, opent voor ons, maar personeel is er niet.

Als we om 9u kunnen vertrekken, is de hemel blauw en met de wind in de rug kunnen we om 10u de bar openen in het volgende dorpje. Elk nadeel heb zen voordeel.

We passeren de herberg van Morilla en een honderdtal meters verder komt Pedro ons voorbij die ons vertelt dat Gianni de Italiaanse wiskundige met carretina vanmorgen om 8u daar plots overleden is omringd door de medepelgrims die daar verbleven.

De herberg laat ons pas om kwart voor acht gaan. Het was donativo, maar wel met avondmaal en ontbijt én verwarmd.

Onderweg namen velen een andere weg dan de normale volgende etappe. Gisterenavond was het al kouder geworden en vandaag zette de koudegolf zich verder door. De route verliep over hoogvlaktes waar de (koude)wind vrij spel had, langs het Cruz de Santiago op 1150m hoogte.  Het uitzicht is prachtig! Iets verder begint het licht te sneeuwen, met soms een opklaring. We raken droog in de albergue, maar dan begint het serieus te sneeuw-regenen en zoeken we onze toevlucht in het hotel waarvan de albergue afhangt. Daar brandt een kachel. Volgens de winkelmevrouw zou het regenen tot en met maandag.

Terug kouder, maar we zijn aan de albergue net voor het harder begint te regenen. Gelukkig wordt de herberg verwarmd.

En de herberg loopt aardig vol: er duiken van overal bekende en minder bekende pelgrims op: Pedro en Gianni bvb. Er zijn gelukkig genoeg bedden en kamers, ik slaap in een vrouwenkamers, met Josiane en Irmgard.

De laatste twee dagen ben ik enkel door achterafgelegen verzamelingen huizen gekomen; geen winkels of bankautomaat, gewoonlijk wel een kerk en een bar/ Resto.

De tweede albergue waar een misviering met pelgrimszegen is en achteraf een gezamenlijk maal. De vorige keer was het niet fameus, deze keer beter?

En het wordt steeds kouder, morgenvroeg 0°, en we moeten omhoog😬

Omdat mijn wasje gisteren niet droog was, ben ik wat later vertrokken. Esteban gaat met de bus een eind terug om een bril op te halen en even te recupereren.

Verrassingen zijn er weer vandaag: onderweg duikt Josiane weer op, een Française die ik laatst in Zafra zag en in de herberg liggen we samen in een kamer met Christine, een Australische die dezelfde hoed heeft als ik, alleen de kleur verschilt. Blijkt dat we alle drie verpleegkundige zijn, komt goed.

En dan nog wat rusten, het is tenslotte zondag.

Volgens Gronze is dit de koninginne-etape van de Via De la Plata en het was echt wel heel mooi, met een Romeinse stad die daar uitgegraven wordt. Maar het einde was ten eerste te ver en ten tweede werd de medepelgrim onwel op een achttal km van het einde. En dan sta je daar.

Gelukkig waren de twee Nederlanders voorop en had ik het telefoonnummer van Theo, die was bijna aan de albergue. Esteban en ik zijn dan rustig terug naar de hoofdweg gegaan nadat ik hem mijn beperkte wateropslag en chocolade reserve had gegeven. Uiteindelijk zijn we samen opgehaald op 7 km van de herberg door de hospitalero.

Eind goed, al goed. En nu zitten we samen op restaurant van onze pelgrimsmenu te genieten. Morgen wat minder, hoop ik.

Vanmorgen heb ik mijn hoed al onmiddellijk in mijn rugzak opgeborgen want de wind blies hem af. Die wind bleef waaien en we hadden de ganse voormiddag wind-op.

Oorspronkelijk was het de bedoeling om tot Galisteo te stappen en dat ging goed, en voor morgen stond er een 11km tocht gepland, en er waren nog pelgrims die verdergingen en dus…

De extra tocht was trouwens niet zo interessant; continu langs de baan en het werd ook warm. Het was wel ongeveer plat, maar ook dat is relatief.

En zo vond ik in de albergue Pedro en Gianni terug, van Kathryn heb ik voor Galistea afscheid genomen, zij gaat maandag terug naar huis.