Om 8u word ik uitgewuifd in Zamora door een reeks kanonschoten. Bij de eerste ben ik wel even geschrokken.
Vandaag ben ik alleen op pad, en het doet me deugd. Die regel van drie dagen is er niet voor niets gekomen.
De paden zijn nat en glibberig en bovendien plakt het aan de schoenen
Het weer is ‘roezig’; koude wind, regen, wat zon. Als ik een km voor de albergue over de brug van de autostrade wandel, schiet de wind langs alle kanten onder mijn poncho en als ik mijn rugzak niet bij zou hebben, zie ik me al vliegen. Ik weet niet meer wie de vraag stelde of ik een ceintuur in mijn broek heb, omdat er verwacht wordt te vermageren, en ja, ik heb die ceintuur al moeten aanspannen. Een grappig detail: Andrew, een Engelsman die volgde, maakte dezelfde foto als ik, met het verschil dat ik erop sta.
Over deze albergue werd ik vanmorgen geïnformeerd door Wim, dat die zo goed is, wat me deed besluiten om wat verder te stappen en het is waar. Er is veel verschil. De was kan in de machine, er wordt een avondmaal en een ontbijt voorzien, en er was een hartelijke ontvangst met thee en koffie.