Volgens Gronze is dit de koninginne-etape van de Via De la Plata en het was echt wel heel mooi, met een Romeinse stad die daar uitgegraven wordt. Maar het einde was ten eerste te ver en ten tweede werd de medepelgrim onwel op een achttal km van het einde. En dan sta je daar.
Gelukkig waren de twee Nederlanders voorop en had ik het telefoonnummer van Theo, die was bijna aan de albergue. Esteban en ik zijn dan rustig terug naar de hoofdweg gegaan nadat ik hem mijn beperkte wateropslag en chocolade reserve had gegeven. Uiteindelijk zijn we samen opgehaald op 7 km van de herberg door de hospitalero.
Eind goed, al goed. En nu zitten we samen op restaurant van onze pelgrimsmenu te genieten. Morgen wat minder, hoop ik.