De terugkomstdag.
Vanmorgen al om 5u30 uit de veren, dat deed pijn, ik had gisteren avond al afscheid genomen van de slaapzaalgenoten en verwittigd dat ik op een onzalig uur weg moest. Maar gelukt en op tijd op de trein. Onderweg schrijf ik alle contacten een bedankje voor de hulp en de aangename momenten, ze reageren allemaal enthousiast over de prestatie. Eigenlijk voel ik dat niet zo aan, maar dat is misschien omdat ik lichamelijk geen problemen gehad heb, buiten de gebruikelijke blaren. En toch ben ik blij dat ik het gedaan heb op de manier dat k het gedaan heb, ik verklaar me nader: het stuk tussen le Veurdre en Rocamadour was niet gemakkelijk en ik heb er over gedacht om te stoppen. Het was te lang en gans alleen, met moeite om een slaapplek te vinden enzo, maar daartegenover staat dat ik daar wel heel mooie dorpjes gezien heb en het weer was prima, buiten 1 regendag in Brioude. Het is Raymond die me overtuigde om door te gaan. Vanaf Rocamadour kwam ik op de belangrijkste pelgrimsweg in Frankrijk en pas daar besefte ik hoe belangrijk contacten zijn op een pelgrimsweg. De laatste dagen deden deugd door de lieve mensen die ik ontmoette zodat ik met een goed gevoel uitkijk naar het vervolg, want Compostela is nog wel een eindje, dat is een knipoog naar degenen die me gemist hebben. Gaetan, mijn hoofdverpleegkundige, zendt me vanmiddag een mailtje om te vragen wanneer ik werk en mijn documenten ga aftekenen. Eerst even de nieuwe planning onder de knie krijgen… In Parijs gaat dat nog niet. En dan vlieg ik er weer in!
Ook al degenen die mij via de blog een hart onder de riem staken: een welgemeende dankuwel en tenslotte een speciaal berichtje voor Raymond, de kinderen, kleinkinderen, mijn ouders en enkele goede vrienden, maar dat ga ik persoonlijk overbrengen.
Aankomst Poort van Saint Jean Pied de Port
Binnen een half uur kom ik aan in Bussel-Zuid en dan nog naar Leuven. Tot binnenkort!
Mijn laatste stapdag belooft emotioneel zwaar te worden; gisteren kwam ook Evans, een jonge Zwitser, in de herberg aangeland. Een eind voor Ostabat komen drie wegen samen: de via Turonensis, de Vézelay en die van le Puy-en-Velay. Evans ontmoette ik in le Réverien op 18 september, tussen Vézelay en Nevers, samen met Brigitte en Didier en Dora. De cirkel is rond.
Niemand heeft vanmorgen deze 🌈 gezien!?
Om 15u zijn we er al: Evans, Christophe, Nicolaus, Manfred en ik. Nu schijnt de ☀️, vanmorgen was er zware bewolking, morgen weer volop zon. Dat is goed voor de anderen die nog tot Roncesvalles doorgaan. Er volgt nog een wandeling langs de vestiging en een afscheiddrink, uitwisseling van email adressen enzo. Morgenvroeg om 6u31 vertrekt de eerste trein, dus op tijd opstaan.
Heerlijk wandelen zo. Samen met Lee neem ik een kortere weg. Onderweg komen enkelen van de pelgrims in contact met de plaatselijke bevolking en dat contact was niet altijd even vriendelijk.
We komen ongeveer allen samen in de herberg waar ik Manfred opnieuw tref, tot beider genoegen. De herbergier is zo vriendelijk om ons te vergasten op een muzikaal optreden en we zingen allen uit volle borst mee.
Navarenx, u raadt het al, staat ook op de lijst van mooiste dorpjes, deze keer is het een vestigingsstad, met nog een complete omwalling.
Een echte zondagwandeling. Al was het iets verder dan gedacht en het kom ik aan het einde van de wereld, een zone blanche, geen telefoon, geen internet, dus jullie zullen dit pas morgen lezen.
De vergezichten worden alsmaar mooier, of geniet ik er dubbel van?
We zijn nu met een groepje van vijf ‘samen’ onderweg; drie Franse vrienden uit de streek van Lyon, Lee, een Zuid-Koreaanse met serieuze knie- en enkel problemen, en ik.
In verband met de Béarnaisesaus; blijkt een inwoner van de Béarn te zijn die in Dijon de mosterd haalde en de saus ‘ontwikkelde’.
Geen internet of mobiel netwerk, maar wel een exquise aperitief 👍
Even een correctie: het is pas na Navarenx dat ik Baskenland binnenloop, voorlopig ben ik in Béarn, of de saus hier iets mee te maken heeft, weet ik nog niet. Julen, een Spaanse Bask vertelt me dat. Gisteravond was er een geanimeerd gesprek over de verschillende landstalen in Frankrijk. Blijkt dat de j in Basks wordt uitgesproken zoals in het Nederlands. In de kerk van Souvigny spelen ze een film over de geschiedenis van de streek waarin ook sprake is van het Occidental, een taal die aanleunt tegen het Latijn van in de tijd van de Romeinen, tiens. Er is een type die een vocabulaire heeft opgesteld om de oude taal toch te bewaren.
Rond de middag wordt het druk op de weg, een kwartel en even later een fazant op het nippertje ontweken. In de verte heb ik ook al schoten gehoord.
Canard confit, een streek specialiteit
Ondertussen schuiven de Pyreneeën links langzaam dichterbij.
De grote afstanden zijn afgelopen, nu nog max 22,5km te doen per dag, dat is uitbollen. In gezelschap van de pelgrims die ik vanavond tref, zie ik dat zeer goed zitten.
Ik moet zeggen dat de 3 knarren vanmorgen wel op tijd aan het ontbijt waren, hoewel ze er niet zeer gelukkig mee waren dat het al om 7u30 was. Zij stoppen in Uzan, op 16,5km. Ik ben daar om 12u.
De Pyreneeën voor ze in de (regen) wolken verdwijnen
Iets na de middag word ik aan de clustermeeting herinnerd, en wat later krijg ik een uitnodiging om deel te nemen aan een vragenuurtje ivm de nieuwe planning. Dat is allemaal nog zeer ver weg voor mij: de planning zal ik proberen te ontwarren als ik terug ben. Op mijn smartphone begin ik daar niet aan. Verder wens ik alle collega’s een constructieve clustermeeting en een deugddoende teambuilding achteraf.
Weer een flinke stap dichterbij Saint-Jean Pied de Port, moet wel, nog 4 dagen te gaan. In vogelvlucht nog 61km, volgens de Mjam Mjam Dodo nog 98. Morgen stap ik Baskenland binnen en na 31,7 km hoop ik aan te komen in Navarenx.
Als je de menu van gisteren kent, zal je begrijpen dat het spetterend is verlopen: eerst looksoep, goed gekruid, vervolgens een linzenstoofpot, omdat ik energie moest opdoen voor de 32 kilometers, daarna de onvermijdelijke kazen en als dessert een soort flan met ananassaus. Gelukkig dat iedereen ervan gegeten heeft en vandaag waren we de ganse dag buiten om uit te waaien 🤭.
Na 18 km zijn Manfred en ik om 12u al in Miramont waar we een sandwich kopen in de boulangerie en die lekker in de zon opeten. Daar splitsen onze wegen ; hij gaat minder ver en ik neem een kortere weg.
XVIeE beeld van de Madonna met kroon en de fleurs de lys als zeteldecoratie doet vermoeden dat het om een koninklijk geschenk gaat
In de kerk van het stadje met de ellenlange naam geeft een mevrouw me een rondleiding en een stempel. We zingen zelfs het lied van de pelgrims. Bij het beeld van de Madonna ontsteek ik een kaarsje.
In de gîte communal zijn nog 3 pelgrims op leeftijd, zij doen al vele jaren stukken van een Camino samen, tweemaal twee weken per jaar en ze doen elke dag tussen de 11 en 15 km, elk jaar minder. Dus George, Alain en Henri zal ik na morgenvroeg niet meer zien, zij waren wat lastig dat ik het uur voor het ontbijt wat vroeger gepland heb😳
En ook hier toch wat lichte regen deze namiddag, ik hoor dat het in België nogal gewaaid heeft enzo. Voor morgen wordt ook regen voorspeld, ik moet er toch door.
Heel warm vandaag, als ik aankom is het 26°, en later stijgt het nog tot 29°. Dat is natuurlijk beter dan regen.
Die witte vogels met zwarte bek en poten zijn zeer schuw
Ondertussen ken ik al een hele hoop pelgrims, vanavond een onderonsje met een Fransman, een Duitser en een Belgische en de uitbater is van Spaanse afkomst. Dat komt goed!
Ik pluk nog wat rijpe vijgen in de tuin van de gîte voor ik vertrek rond 8u30. Het is een rustige wandeling en rond half drie ben ik al op de bestemming. Dan heb ik nog ruimschoots de tijd voor een handwas die droog zal zijn, want nog warm genoeg, tot 26gr.
Dat zijn werkelijk de Pyreneeën in de nevel
Vanavond geen ‘repas’ in de gîte, maar er wordt nog volk verwacht en er is wel iets in het stadje waar we kunnen eten.
Over eten heb ik trouwens nog niet veel geschreven. Vanaf Cahors probeer ik in gîtes te reserveren met formule half pension, dan eet ik al eens echte streekgerechten. Vanavond was er geen avondmaal voorzien, maar er zijn verschillende mogelijkheden om toch te voorzien in het noodzakelijke. Ik volg de aanbeveling van de gîte, en Chez Quentin heb ik een tweede keer la cuisine Gersoise geproefd, en die bevalt me enorm! Ook gisteravond was het heel lekker en toch weer anders.
De tocht kon ik toch wat inkorten door na een 8-tal km rechtdoor te gaan langs de D254 tot A Lamothe, en vandaar was het nog 8 km langs een oud treinspoor, dus vlak en redelijk recht en vooral in de schaduw, want hier was het 23°. De afstand heb ik toch onder de 30 km kunnen houden.
Condom is de stad van d’Artagnan, die overleed in 1678 in Maastricht
Als pelgrim val je hier wel op, daarstraks kwam een jongeman op een brommertje langs, hij hield in en zei dat hij mij gisteren in Le Romieu gezien had.
Morgen doe ik het wat kalmer aan, slechts 20 km op het programma, kan ik wat rusten😃.
Dit wist ik nog niet: in de streek van de Armagnac ontsnap ik niet aan een maaltijd die erdoor omkaderd werd, ik slaap in ieder geval zeer goed.
