Als Christine me terugbrengt naar de plaats waar ik gisteren aankwam, vertelt ze dat ze vijf kinderen hebben en dat in februari een dochter overleed aan een ziekte. Een leed dat ze willen verwerken door te stappen. Normaal gingen ze de weg naar St Franciscus van Assisi doen, maar een salmonella besmetting verhinderde dat. Bon courage, binnen een dag of vier gaan ze naar een andere dochter in Normandië.
Sinds gisteren wandel ik terug volop tussen de wijngaarden. Saint Pourçain schijnt het centrum te zijn van deze wijnstreek.
Vandaag zou de Puy de Dome zichtbaar worden.
En Christine en Yves zijn nu de reddende engelen van wacht; zij regelden al een onderkomen voor vanavond en morgenavond.
En vanavond logeer ik in de abdij van de benedictinessen in Chantelle. Weer even anders.