Griet op weg

Het begin van de dag is nog droog maar daar komt al snel verandering in en rond 11u kan ik binnenvluchten in de enige bar onderweg, tijdens een serieus onweer.

Maar dat kan de pret niet bederven, want vanochtend zag ik een hert en de herberg na 19km is de perfecte plaats om onze kleding te drogen.

Het blijft regenen maar achter glas is dat niet zo erg

De Ruta, zoals de Camino hier ook genoemd wordt, is vanaf het begin niet doenbaar, dus besluit ik om me een weg te banen naar de baan door het bos en vanaf Palacios de Sanabres opnieuw een poging te wagen. Dat lukt beter tot na Pueblo Di Sanabria, daar zitten we een beetje te dicht bij de rivier en was het noodzakelijk om op blote voeten verder te gaan, dus rechts aanhouden daar. Eigenlijk vond ik het heerlijk op blote voeten, nu het warmer is.

Achteraf heb ik gewoon de baan gevolgd tot Requejo. De pelgrimsherberg is hier gesloten tot 10 april, dus uitwijken naar de albergue aan de overkant.

Ik krijg net bericht dat Wim, de Hollander gisteren gevallen is en vanavond al gerepatrieerd wordt. Theo zal de tocht verderzetten.

Weer een dag zonder poncho, dat voelt goed en blijkbaar gaat het nu de andere richting uit, weer niet best. Maar het zou enkel erg warm worden in het oosten van Spanje, de rechtstreekse beelden uit Finistera waren niet zo goed: regen en wind, dus we gaan de verkeerde richting uit.

Vandaag een erg mooie etappe al was het eerste stuk tot Mombuey erg moeilijk door het overtollige water, dus zompig, pootje baden en modderig. De route langs de weg is aan te bevelen, doch minder interessant.

Vanmorgen veel konijnen gezien terwijl de besneeuwde bergtoppen aan de rechterkant dichterbijschuiven. En dat we naar de bergen trekken is voelbaar in het laatste gedeelte na San Salvador.

De albergue van Asturianos is de volgende die OK is. Deze informatie geef ik omdat ik weet dat er ‘volgers’ zijn die daarin geïnteresseerd zijn. Als ik in de bar mijn avondmaal verorber, komt Luca binnengevallen, leuk weerzien.

Zelfs als de bewoners nog argwanend zijn, kunnen we de weersverbetering toejuichen! Eindelijk wat warmer en ‘slechts’ wat lichte regen en minder wind, wat maakt dat het een erg mooie dag geworden is. En haasten hoefde ook niet om nog een bed te bemachtigen in de albergue van Rio Negro del Puente, we zijn met ze’n tweetjes voor 28 bedden: Ana, (weer) een verpleegkundige  en ik.

Vanmorgen zag ik 314 km staan op een wegwijzerpaal. Dat zou betekenen dat ik op 4 weken 2/3 van de afstand heb afgelegd. Nu de rest nog, een goeie 2 weken geduld nog.

Ellen zei vanmorgen dat ze aan me gedacht had vannacht, zo alleen in een koude kamer voor 9, maar ik had geen kou en ook geen snurkers en ik heb zalig geslapen.

Ik hoop dat de oranje zonsopgang een voorbode is van beter weer.

Het was in ieder geval al beter dan gisteren, en voor de volgende dagen ziet het er nog beter uit, hoewel de bewoners het zelf nog niet geloven. Zoals verwacht regent het een beetje rond 11u en vanaf 14u en de wind is ook minder krachtig.

De volgende herberg waar ik verblijf is verwarmd en picobello in orde, er zijn 12 slaapplaatsen en we zijn met 9. Morgen is het restaurant wel gesloten, maar er is een goed uitgeruste keuken met een TV en wasmachine.

Straks wil nog de oudste afbeelding van St Jacob gaan bekijken aan de kerk. Die zou dateren van de 12e eeuw.

Het landschap verandert weer, hellingen en meer begroeiing, maar nog niet genoeg om me te beschermen tegen de wind.

Na een tiental km kom ik aan de splitsing van de Via de la Plata die verder noordwaards gaat naar Astorga op de C. Francés en de C. Sanabres die me via Ourense naar Compostela zal voeren.

Vanaf daar lopen we recht naar het Westen en er is een storm met naam die pal van het Westen komt. Met regen en hagel en zo. De windmolens die rechts voorbijschuiven staan allemaal stil.

Om 17u kom ik in de albergue alwaar ik over een kamer met 9 bedden beschik, zonder verwarming maar Ellen nodigt me uit op de aangrenzende kamer waar wel een vuurtje staat. Zoals gisteren is het een herberg met gemeenschappelijk avondmaal en ook ontbijt, dus ik moet de deur niet meer uit, gelukkig want het is zeer koud: vandaag tussen 3° en 11°, en morgen meer van dat.

Om 8u word ik uitgewuifd in Zamora door een reeks kanonschoten. Bij de eerste ben ik wel even geschrokken.

Vandaag ben ik alleen op pad, en het doet me deugd. Die regel van drie dagen is er niet voor niets gekomen.

Het weer is ‘roezig’; koude wind, regen, wat zon. Als ik een km voor de albergue over de brug van de autostrade wandel, schiet de wind langs alle kanten onder mijn poncho en als ik mijn rugzak niet bij zou hebben, zie ik me al vliegen. Ik weet niet meer wie de vraag stelde of ik een ceintuur in mijn broek heb, omdat er verwacht wordt te vermageren, en ja, ik heb die ceintuur al moeten aanspannen. Een grappig detail: Andrew, een Engelsman die volgde, maakte dezelfde foto als ik, met het verschil dat ik erop sta.

Over deze albergue werd ik vanmorgen geïnformeerd door Wim, dat die zo goed is, wat me deed besluiten om wat verder te stappen en het is waar. Er is veel verschil. De was kan in de machine, er wordt een avondmaal en een ontbijt voorzien, en er was een hartelijke ontvangst met thee en koffie.

Het begon vanmorgen met vogels

Na 22km  door modder en vlak naast een autostrade komen we in El Cubo alwaar onmiddellijk een bus vertrekt waar we gebruik van maken.

Het is ook in het Belgische nieuws geweest dat er tijdens de de Semana Santa, de Goede Week, in Spanje processies uitgaan die momenteel nogal eens afgelast worden door het slechte weer. Dat heeft ook implicaties op de albergues; gisteren kwamen we in een albergue die niet gepoetst was en waar er geen toiletpapier was wegens de feestdag.

En zo sta ik hier nu kou te lijden om zo’n processie te zien, gisteren is het wel gelukt. Na een half uur geef ik het op. Laatste mogelijkheid is morgen om 9u, maar vermits de nacht een uur korter is, denk ik niet dat het zal lukken.

Aan jullie allemaal: hartelijk dank voor de steun en bemoedigingen en het medeleven en ik wens jullie een Zalig Paasfeest vanuit Zamora.

Het was een moeilijke keuze vanmorgen: ofwel met de bus naar Zamora met Wim en Theo of te voet doorgaan in 2, 3 of 4 dagen naar Zamora.

Omdat het niet regent en de wind is gaan liggen, besluit ik om kalm verder te gaan, ook omdat Josiane me uitnodigde. 

Het wordt een prettige tocht met veel gelach en onderweg sluiten Piet en Suzanne ook bij ons aan tot Calzada de Valduncel.

Het landschap verandert nu elke dag, vlak, open en ietwat nat en plakkerige grond na de regen van de afgelopen dagen.

Ik ben nu over de helft van de tocht en die is al goed verlopen totnogtoe.

Een dag rust dus, en rondlopen in deze prachtige stad. Eerste bekommernis is echter om een slaapplaats te vinden voor de tweede nacht, om 12u hebben we een kamer gevonden.

Het weer is winderig, regenachtig en koud zodat de processie van witte donderdag om 17u15 niet is uitgegaan. Maar ik zit nu lekker warm in een echte hostalkamer met lakens en handdoeken enzo en morgen zien we wel weer.