Categorie: Ongecategoriseerd

Ik start de dag zonder einddoel. Als de Australische Louise wil vertrekken, vindt ze haar stokken niet, ze vraagt dus aan iedereen om hun sticks uit te zoeken en neemt de overblijvende mee. Achteraf komt uit dat Serge, een Fransman de dader is van de roof, maar hij heeft blauwe stokken, en de leenstokken zijn oranje.😬

Strandwandeling tijdens de voormiddag.

Namiddag meer het binnenland in met zicht op de bergen met sneeuw

Uiteindelijk kom ik tot Colombres, alwaar ik een bed vond rond 16u. Tussen Unquera en Bustio heb ik de grens tussen Cantabrië en Asturias overschreden .

Mijn wiskundige weergave van de afstand was gisteren niet correct, mijn excuses hiervoor, ik weet nog steeds dat 17 minder is dan 19 en dat komt door Altamira waar ik absoluut naartoe wilde en ook de herberg waar ik vele bekenden zag.

Vandaag had ik de mogelijkheid om een kortere weg te nemen langs de baan maar de langere weg was rustig én langs het strand. Dat maakt ook wel dat er meer hoogtemeters te doen waren.

Gelukkig heb ik gisteren gereserveerd in de herberg, Eduardo, de Braziliaan was te laat, Jean Louis had nog wel plaats. Het is erg druk op alle wegen en als het kan, is het beter om vooraf te boeken. Echter in gemeenschappelijke herbergen is dat niet mogelijk, dan moet je zien dat je op tijd komt. En in kleine is dat een probleem.

Hier staat een huis dat Gaudi ontwierp, El Capricho heet het, 400 m hiervandaan. Kijk op het web voor foto’s. ik zie de tierlantijnentoren vanuit de keuken in de herberg.

Als ik om 10.10 even halthoud in een bar waar pelgrims even mogen rusten in de buurt van de fabriek van Solvay, vlak voor Bareda, stappen Edith en Jean Romain verder. Zij willen kilometers vreten. Zonder gids.

Verderop zie ik een wegwijzer naar het museum van Altamira. Dames en heren, wie herinnert zich het handboek kunstgeschiedenis ‘van Altamira tot heden’? Zou het zijn? Inderdaad, de oudste grottekeningen bevinden zich hier in de buurt! Tussen 36.000 en 13.000 jaar geleden woonden hier kunstzinnige mensen. De grot werd ontdekt rond 1885 en was open voor het publiek tot 2000. Maar dat zorgde voor een degradatie en dus werd een replica gebouwd.

Dit is weer een kippenveldag voor mij. Vannacht slaap ik in een convent, en ik zag al vele bekende gezichten toekomen, kan niet meer stuk…

Terug bewolkt, maar droog. De volgende dagen wordt hetzelfde weer verwacht, dus excellent weer om te stappen

De ganse étappe is 37km, daarom besluiten we om die in te korten en een nacht op hotel te gaan, een viersterren hotel nog wel. Dat is eens iets anders dan de stapelbedden in de albergues met snurkers. En we betalen ons echt niet blauw: €22,67 voor een bed in alle luxe, het doet deugd. De C. Del Norte is druk, ik vermoed dat het op alle pelgrimswegen zo is en dat uit zich in de kleine capaciteit om te overnachten. Hopelijk betert dat op het laatste stuk.

Morgen doen we wel terug veel kilometers! Hier is het ongeveer plat, alhoewel: vlak langs de zee, langs een zandstrand toch. Verder het land in zijn er heuvels. En er zijn ook niet overal zandstranden, tussenin liggen er rotsblokken enzo.

Na een heerlijke nachtrust zijn we er weer helemaal klaar voor. Om 13 u ben ik in Gūemes, ons oorspronkelijk einddoel voor vandaag. Dus gaan we verder naar Santander. We = Edith, Jean Romain en ik, ik 60+, en zij 70+.

Voor Gūemes verliezen we elkaar uit het oog. Soms voel ik me een beetje een bejaardenhulp. Maar ze waren voor mij aan de overzet naar Santander.

En vanavond nog een Italiaans restaurant bezoeken en dan naar bed.

Dat we allemaal een slapeloze nacht hebben, ligt niet aan de 5 slaapmatjes, noch aan de zonnebrand op mijn li- bovenarm, doch aan een wave party op 100m van de herberg. Quies oordopjes ten spijt heeft niemand een oog dichtgedaan voor 4u.

In de namiddag volgen enkele mooie strandwandelingen, een zondags uitstapje. En vanavond landen we in een echt hotel, met lakens en handdoeken en zeep enzo.

Het is toch gelukt om iets minder ver te gaan. Jean Louis had zelfs een slaapplaats in een tent op de camping van Islares vrijgehouden voor mij en de steeds kibbelende broer en zus, maar ik had vanmiddag gereserveerd in de albergue van Liendro, dacht ik. Als we ter plaatse kwamen, was er nog 1 bed vrij (boven een Zuid- Koreaanse). Na wat gepalaver hadden we toch de sportzaal met -matrasjes ter onzer beschikking en van degenen die na ons arriveerden.

Over die Zuid-Koreanen hebben we ook zo onze gedachten; de vrouwen spreken geen woord Engels, en zij nemen de bus zodat zij vroeget in de albergue aankomen😡.

Edith en Jean Romain zijn eigenlijk zeer sympathieke mensen, maar ze zijn het nooit eens. Hij hoort niet goed en zij heeft het altijd gedaan. Hij is echt niet handig met zijn gsm, ik heb al driemaal zijn simkaart ontgrendeld en vanavond heb ik uitgelegd waarom zijn WhatsApp berichten niet verzonden zijn en heb ik hem ingelogd op de Wi-Fi. Ze zijn me eeuwig dankbaar, zeggen ze.

Mooie dag, goed gestapt, zelfs langs Middeleeuwse wegen

Alleen een beetje te ver, maar het is goed afgelopen, geen blaren gevonden. Morgen wat rustiger.

Vanavond was er in de albergue een gezamenlijk maal met nogal veel lawaai.

Vlak voor Ontón ben ik Cantabrië binnengekomen.

Door problemen met updates, wil de publicatie met afbeeldingen niet lukken. Nieuwe pogingen volgen

Het eerste deel van de route loopt langs de baan en langs een industrieterrein, maar dan komt er nog een beklimming van de monte Avril, een 300-tal meters verschil. De nachtelijke regen gaat over in bewolking en nevelslierten in de valleien. Pas rond de middag breekt de zon door.

Om 12 u kom ik aan in Bilbao in het gezelschap van Jean Romain en Edith, zijn zus. Zij zaten bovenop de Monte Avril te eten en we daalden samen af.

In de kathedraal heb ik de kans om een kaarsje te ontsteken. Er zijn onderweg wel veel kerken, maar gesloten.

De namiddag is voor wat rondkuieren in de stad, tot het Guggenheim museum alwaar ik bekenden tegenkom. De herberg ligt een 3tal km verderop, maar er zijn bussen om deze avond met groepje te gaan eten.

Deze deugddoende ontmoetingen met pelgrims hebben me doen besluiten om de C del Norte verder te volgen. Oorspronkelijk dacht ik erover om in Bilbao de c. Olvidado te starten maar de vele modderpartijen en het feit dat er minder overnachtingsplaatsen zijn, heeft me van gedacht doen veranderen.

Een reden zoeken om op Pelgrimstocht te gaan is niet moeilijk, maar als de reden is om te vermageren, dan krab ik toch even in mijn haar.

Het weer is wat je noemt wisselvallig; gisteren zonnig met een avondbuitje, vandaag bewolkt met lichte regen tot 11 u en vanaf 17u zijn de hemelsluizen opengegaan. Wel niet heel koud. Dubbele pech voor degenen die na mij in de herberg aankomen want ik heb de laatste matras op de grond in het halletje vlak voor de liftdeur. De enige oplossing voor de pechvogels is de bus tot Bilbao. Daar hoop ik morgen naartoe te stappen samen met drie Fransen die hier samen met mij de laatste plekken bezetten.