Dit is ook iets dat ik nog nergens anders zag; honden bij de weide dieren, zoals schapen of geiten . Hier zullen ook wel wolven en vossen zijn, denk ik dan. Dat verklaart ook het grote aantal honden dat je hier ziet, en die zijn niet altijd aangelijnd of opgesloten. Of zijn die om de pelgrims af te schrikken? Ze kennen wel allemaal het gebaar van stenen oprapen en eventueel gooien of stokkengezwaai.
De afstand vandaag is ietwat gemanipuleerd; vanmorgen heb ik samen met Lucas, een Fransman, de doorsteek naar de C del Norte gemaakt, en dat was echt een opluchting: geen andere pelgrims, geen huizen, weinig verharde wegen…. Na 27 km hebben we besloten om een taxi te nemen tot we samen waren met Jean Louis, Gilles en Christian, oudbekenden. De afstand tot Compostela klopt exact, zelfs als de taxi niet meegerekend wordt, de afstand was iets verder. De eerste die ik opnieuw ontmoet op de Norte is Bettina, en dat zal niet de laatste bekende zijn. En in Compostela komen we wellicht allemaal terug samen, ik vermoed dat ik daar dinsdag zal arriveren.
Als reactie op wat p. Louis schreef, wil ik nog eens zeggen dat deze blog gerust mag gedeeld worden, grote geheimen staan er niet in en ik wil heel graag mensen overtuigen om door de ervaringen die ik heb / gehad ook de weg op te gaan. Mijn ervaring is dat de eerste stap de moeilijkste is. Je losmaken van wat je gewoon bent, durven vertrouwen dat alles in orde komt, is niet gemakkelijk en je komt jezelf tegen, wees daar maar zeker van. Wat mij al de eerste keer opviel, was hoe weinig een mens nodig heeft om te leven: hoe minder ballast je meeneemt, hoe lichter je rugzak, hoe beter. Je wordt ook geconfronteerd met je grenzen, vooral lichamelijk, luister ernaar! Er zijn veel verschillende manieren om een pelgrimstocht te ondernemen, voor ieder wat wils. Meer practische informatie kan je ook vinden op de site van het Vlaams Compostela genootschap.