Dit is geen afstand om te voet te doen. Door de aanhoudende problemen om een onderdak te vinden, heb ik besloten om een stukje van de afstand met het openbaar vervoer te doen, namelijk een ter, een trein dus. En ook dat verliep niet geheel vlekkeloos: loket gesloten, ticketautomaat werkte niet, en tenslotte zelfs geen trein. Gelukkig kwam er een mevrouw die dezelfde richting uit moest, en nog iemand anders die wist te vertellen dat de trein op woensdag niet rijdt maar dat er een vervangbus was, gelukkig. En gratis, er zijn blijkbaar stakingen.
In de toeristische diensten zijn ze heel vriendelijk en behulpzaam. Daar weten ze heel goed dat er vanalles misloopt in de organisatie op de via Arvernia o.a. ivm de opvang van pelgrims in Pelgrimsherbergen. Maar de communicatie tussen de verschillende regio’s loopt mank en niemand wil er iets aan doen.
Aurillac is een stadje met veel winkels en restaurants enzo, best gezellig. En morgen trek ik terug de natuur in, op naar Laroquebrou alwaar ik na drie telefoons een bed kon bemachtigen in een gîte op de camping die eigenlijk al gesloten is, zucht, ik word daar erg moe van…
Knappe blog Griet!
Doet me ook zin krijgen om avontuurlijk te reizen.
Geniet er nog van en geef je zintuigen de kost!
Vele groetjes