De ganse nacht regen en het ziet er niet naar uit dat het zal beteren.
Wat wel goed meegevallen is, is de gastheer van mijn logeerplek. Een jonge priester afkomstig uit Benin opende gisteravond de deur van het Presbyteriat en zijn hart. De Afrikaanse warmte stroomde over me heen. De gezamenlijke maaltijd was deugddoend. Un grand MERCI, Armel Nico!
Waar ik vanavond onder de wol zal kruipen, is nog onbekend, maar ik reken op Sint Jacob om een oplossing te vinden. Van de adressen die ik vond op de Nederlandse site, klopt de helft niet (meer). Vandaag informeerde ik in de O.L.Vrouw abdij van Leffe voor een logeerplek, maar weer een negatief antwoord. De ‘assouplissements’ ivm Corona zijn hier nog niet doorgedrongen. En al tweemaal kreeg ik te horen dat de kleinkinderen komen logeren, want het einde van het schooljaar, désolée .
De regen is gestopt rond 10u, op een paar miezerbuitjes na was het droog.
Oef, het is toch weer gelukt om een bed te vinden, deze nacht in een hotel in Anseremme vlakbij de kajak aankomstplaats van de Lesse. En morgen heb ik gereserveerd in Mazée. Vanaf Mazée is het nog 28km tot Rocroi, dus zou ik daar vrijdag kunnen aankomen. We zijn er bijna… Maar nog niet helemaal.
In het kortstbijgelegen restaurant is het allemaal Vlaams dat ik hoor. Om mijn Frans bij te spijkeren, heb ik te weinig contacten; soms passeert er wel een fietser of 2, en ook een groep maar buiten een bonjour en ook wel eens een goede marche, gaan die contacten niet.