Samen met de Italiaanse Sandra vertrek ik om 6u. Voor de eerste stop ontdekken we een ‘rare’ man die ons in de gaten houdt en ons achtervervolgt met zijn auto. Twee fietsers hebben hem ook gezien, maar dan is hij toch verdwenen.
Het wordt eentonig: warm, redelijk wat kilometers, toch weer gelukt, zij het dat Sandra niet opdaagt op het afgesproken eindpunt.
U zult zich afvragen wat ik zoal doe en denk tijdens de stapuren. De zon zien opgaan is altijd anders en nieuw. Ook de streek waar ik doorloop is mij volledig onbekend en ik zie verschillen met vorige week: heuvels en eucalyptus- en kurkboombossen. Ook veel vijgenbomen en olijven, minder wijngaarden.
De eerst dagen lagen er geregeld tomaten in de goot of op straat, tot ik ergens een tomatenoogst in volle gang zag waar grote open containers wegreden. normaal dat er al eens eentje ontsnapt
Wat ik ook al eens doe, is de voetafdrukken bestuderen: er zijn er die ik al kan identificeren.
Voorts is stappen tellen prettig tot ik de tel kwijtraak, of sinds vandaag muziek beluisteren, nu mijn oortjes hersteld zijn, ze hingen uit elkaar maar een pleister brengt soelaas en ze werken weer perfect. Zingen heb ik ook al gedaan, maar dat is vermoeiend en daar krijg ik een droge keel van.
Morgen en overmorgen voorzie ik een lichter programma, ik zit nog op schema, het zou iets minder warm worden; zal ik proberen om een beetje warmte naar België te sturen?
Pas maar op met onverlaten op je weg 😀😀
En stuur gerust wat warmte naar België !