Aan alle mooie liedjes komt een einde, dat is vandaag ook het geval voor mij.
Eigenlijk begon de terugkeer al gisteren in Finisterra; een strandwandeling en schelpen rapen, nog een lunch in gezelschap van Horst, in een bar met hasjlucht, ik werd er high van. Lilly, een Amerikaanse, houdt Horst verder gezelschap als ik opstap om de bus naar Compostela te halen.
Dave, een Canadees, zit ook op de bus en we gaan samen naar het Seminar om een onderkomen te hebben voor de nacht.
Ik maak nog een afscheidsronde door Santiago, met een uitgebreid stil moment in de kathedraal. Het is feest in de stad, ik ontvlucht de drukte en ik sluit de dag af met en heerlijke menu de peregrino in het San Martin Pinario tegenover de noordingang van de kathedraal, waar de Britse Jenny zich bij mij aan tafel installeert.
Vanmorgen ontmoet ik nog enkele bekenden van de C. Francés, ook zij voelen zich triest, maar dit is niet het einde van de weg, houden we onszelf voor.
Ik schrijf deze bedenkingen in het vliegtuig op weg naar Zaventem. Bij het opstijgen krijgen we te horen dat er turbulenties en luchtzakken mogelijk zijn. De speciale zakjes liggen klaar. Momenteel vliegen we boven de wolken, in de zon. Gisteren keerde het weer om in Spanje; mist en regen kwamen aanzetten en vannacht ook onweer. Zelfs de weergoden schijnen boos dat ik vertrek.
Wat heb ik veel geluk gehad, niet alleen met het weer tijdens mijn Camino. Vooral ook dat ik dit allemaal mocht en kon beleven op deze fantastische manier.
Binnen afzienbare tijd zal ik terug thuis zijn, en ik beken dat ik jullie gemist heb. Het zal deugd doen jullie weer te zien. Met de Pelgrimszegen kreeg ik ook de opdracht om alles wat ik beleefde uit te dragen en door te geven, ik hoop dat het me lukt.
Het wolkendek is verdwenen onder mij en er is een kustlijn te zien.
Een woord van dank aan jullie allemaal, familie, collega’s, vrienden, medepelgrims,… voor de aanmoedigingen, de reacties, interesse, en nog een schepje er bovenop voor Raymond, de kinderen en de kleinkinderen en mijn ouders, zij hebben mij waarschijnlijk het hardst gemist.
Zaventem komt in zicht.
ULTREIA ET SUSEIA
GA VERDER EN KIJK OMHOOG
Griet, Zoals we onderweg al zeiden, de Camino begint wanneer je terug thuis bent, de antwoorden op de vragen zullen later komen, geniet van het weekend met familie, ultreia, Geert
Dag Griet, proficiat met de tocht die je gemaakt hebt! Ik lees in je blog dat dit een ervaring waarvan je de vruchten kan plukken voor de rest van je leven. Bedankt voor de aandacht die je geschonken hebt aan de intenties die iedereen met je meegaf, duidelijk geformuleerd of onuitgesproken! Geniet van je thuiskomst 🙂
x
Nicole