Soms is het een zegen om met het openbaar vervoer te reizen, zoals vandaag. Alle aansluitingen verlopen vlekkeloos en de lucht is helder zodat ik vanuit het vliegtuig de ganse vlucht het landschap kan zien. Op het bagage-etiket van mijn rugzak staat 5kg gewicht vermeld, Nordic walking stokken inbegrepen, dan blijf ik onder 10% van mijn lichaamsgewicht.
In Bordeaux heb ik de kans om wat rond te kuieren en vind ik daar mijn foutgeparkeerde Jaguar toch wel terug!
In de trein naar Bayonne spreekt mijn buurman me aan of ik de Camino ga stappen. Hij is een Koreaanse Canadees en hij vertrekt ook vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port voor zijn eerste pelgrimstocht. Als ik de wagon rondkijk, zie in nog stokken aan rugzakken vastzitten.
In Bayonne verschijnt de eerste valse noot in de bejubeling van het openbaar vervoer: door onweders zijn er grondverzakkingen en het laatste stuk zijn er bussen ingelegd. De groep backpackers is al aangegroeid tot een honderdtal. Gelukkig heb ik nog een reispilletje binnen handbereik. In de bus zit ik naast een Australiër, de voertaal is Engels rondom mij. Alleen zal ik niet zijn.
Ik deel een kamer van 6 met een Duitse, een Spanjaard, een Italiaan en nog 2 anderen waarvan ik de afkomst nog niet ken.