Als ik het weerbericht bekijk tijdens de cafe con Lecce met croissant in de bar van a Mesa, kan ik alleen hopen op het beste. De wind had ik al gevoeld, en de enige plaats in Spanje waar het gaat regenen is hier. Het regent als ik na het ontbijt vertrek, maar na een minuut of 2 is het al gedaan en het blijft voor de rest van de dag ongeveer droog.
Wat verderop staat een plakkaat waarop staat dat er in deze streek in 2017 zware bosbranden gewoed hebben en dat we verzocht worden om de paden te volgen. Onderweg zijn er werkzaamheden aan de gang om de natuur terug te herstellen.
De weg voert ons rond een stuwmeer, met redelijk belangrijke hoogteverschillen.
Vandaag breien we nog een culturele activiteit aan de agenda: in Grandes de Salime is er een etnografisch museum, een soort Bokrijk. En gratis op dinsdag. Wat willen we meer? Eten natuurlijk. Het is al zover gekomen dat pelgrims die ik niet ken me aanspreken op straat om te vragen waar te gaan eten!?!? “You seem to be good in it”, zeggen ze dan.
Wat me wel bijblijft van het etnografisch museum is de fototentoonstelling van een fotograaf van 1965 tot ong 1985( ik kan er een paar jaar naast zitten). Dat zijn beelden uit de Middeleeuwen, Galicië is lang het achtergebleven deel van Spanje geweest, agrarisch, en nog is het erg conservatief. De dictatuur van Franco zit daar ook voor iets tussen.