Nu komen we in een landbouwregio, nog steeds geen beschutting of drank- en eetgelegenheden
Na het optrekken van de ochtendnevel breekt de zon door en de temperatuur gaat toch een beetje hoger. Maar we zijn vooral blij dat het niet regent.
Bij een serieuze doorwaadplaats kan ik een Engelsman overtuigen van het nut van stapstokken.
De meesten zijn doorgestapt naar een volgend dorpje, 6,5km verderop omdat er hier maar een beperkte slaapcapaciteit is en dat is ‘completo’ maar ik heb samen met Kathrin gisteren een kamer gereserveerd, dus er zit geen hond achter ons.
Op een 3-tal km van Fuente de Cantos, naar Sevilla was 114km terug. Dus 1/10e gedaan op 6 dagen.
La fiesta in het dorp was duidelijk een succes, iedereen slaapt nog als ik vertrek om 7u30, het is dan ook zondag.
Vanaf hier verlaten we Andalucia en Extramaduro verwelkomt me met ooievaargeklepper vanop de Castillo de las Torres.
Even voor dit kasteel is een rivier die moet doorgewaad worden, zo’n 6 a 8 cm diep. Ik stapte hier op mijn tippen door, zonder natte voeten, maar ik hoorde van de anderen dat zij niet zoveel geluk hadden. De Nederlander stapte er op zijn sandalen door, de anderen hadden natte schoenen en voeten.
Door de vele regen de laatste tijd zijn de rivieren sterk gezwollen en met de lage temperaturen is het beter om natte voeten te vermijden. Laat je dus niet wijsmaken dat je gemakkelijk de Camino kan lopen met wandelsandalen of een soortement sneakers.
Vanmorgen heel rustig aan de dag begonnen: regen tot een uur of 10 met een gevoelstemperatuur van 2°, dan treuzel je wat.
En dat ik pas om 10u vertok, was een goed idee: om 10u05 stopt de regen en ik kom practisch droog toe in de herberg waar degenen die voor mij vertrokken nog niet droog zijn.
Vandaag loop ik de ganse tijd door hetzelfde nationale park en hier staan vele dieren: paarden en ezels, geiten, schapen en koeien. De honden aan de boerderijen zijn allemaal vriendelijk, dat zijn de enige levende wezens die ik zie buiten drie auto’s die passeren.
Familie?
Hier is het feest in het dorp met zang en het slachten van een varken en worstenmakerij enzo en als we willen kunnen we ook nog de burcht, castollo de las Torres, bezoeken bovenop de berg.
Hier heb ik in een spiksplinternieuwe albergue een kamer van 6 bedden met badkamer voor mij alleen. En de douche is lekker warm. Het is al anders geweest.
Vanavond koken we (Gerrit, Dag en ik) samen. Pedro lust het ook. Is ook weer iets anders dan een menu del pelegrino.
En beter weer dan gisteren, het begint pas serieus te regenen als we terugkomen van het avondeten.
Bovenop de laatste berg zie ik Almadén liggen.
Vorig jaar zijn er in Andalucië zware overstromingen geweest die bruggen en wegen hebben weggespoeld. Nu zijn alle wegen terug opnieuw aangelegd en de bruggen opgebouwd. Tot hier zijn alle wegen zeer goed.
De weersvoorspellingen zijn niet zeer hoopgevend, ach dan worden we maar nat, het is maar 14km.
Gisteren was het nog 22°, vandaag begint bewolkt en tot overmaat van ramp begint het te regenen, eerst wat aarzelend, maar de laatste kilometer voor de albergue een wolkbreuk. Gelukkig heeft Caroline, de Canadese hospitalero een uurtje vroeger geopend zodat we kunnen binnenspoelen. Zij zorgt ervoor dat we alles kunnen drogen. Er staan ook straalkacheltjes om wat op te warmen. Het is de eerste keer dat het water in mijn schoenen staat. Gelukkig is de inhoud van mijn rugzak droog. Alles zit verpakt in plastiek zakken om dergelijke situaties te boven te komen.
Zou Sinterklaas hier in de buurt wonen?
In de loop van de namiddag stopt de regen en de zon schijnt zelfs. Een vierkoppig internationaal gezelschap sluit de dag met een pelgrimsmenu; een Nederlander, een Noor, de Canadese hospitalero en een Belg.
Vanmorgen ontbijt met vijf Duitse mannen waarvan enkelen een schelp op een t-shirt dragen. Ze waren allemaal heel vriendelijk.
Het is blijkbaar niet vanzelfsprekend dat een vrouw alleen op stap gaat. De twee mevrouwen uit Veurne die samen in het vliegtuig zaten, zouden het niet kunnen, beweerden ze gisteren toen ik ze terug tegenkwam in de stad. Gewoon in jezelf geloven en gaan, stap voor stap.
De eerste pijl in Sevilla, hopelijk volgen er nog vele.
Warm weer vandaag, tot 28°, licht stijgend. Die thermometer is van slag volgens mij, hij geeft nog 24° om 20.30, op mijn slimmefoon slechts 18°?!
Morgen staat een kortere etape op het programma, verlengen is geen optie want de dag nadien is 28km gepland tot de volgende overnachting.
Het is niet mijn bedoeling om een volledige toeristische gids te schrijven van Sevilla. De stad ziet er inderdaad prachtig uit en ik zie vele Moorse elementen die we vorig jaar ontdekten in Marokko, waar we verbleven in Rabat ter gelegenheid van het huwelijk van een neef. Volgende plaatsen heb ik bezocht: ten eerste de universiteit die in een tabaksfabriek ondergebracht is en vervolgens het Hospital de Venerables, de kathedraal, toren incluis en het Real de Alcázar, d.i. het koninklijk paleis alwaar ik even heb rondgedoold. In de tuin van het koninklijk paleis zitten veel halsbandparkieten, die groene schreeuwlelijkerds die ook bij ons een plaag zijn.
Al veel verschillende talen gehoord, veel Nederlands, maar ook Duits, Engels, Frans en natuurlijk Spaans. Mijn snel- cursus Spaans schijnt gelukt: ik versta al redelijk veel. En dat is praktisch want mededelingen worden gewoonlijk enkel in Spaans en gebroken Engels gegeven, ik heb al getolkt voor een Fransman vanmorgen.
Flamenco dansen is hier populair, in de straat van het hostel waar ik logeer zijn er minstens twee ‘scholen’, en daar horen waaiers bij
Alles vlot verlopen vandaag: eerst een wandeling naar station Leuven, dan trein naar de luchthaven en na wat wachten met het vliegtuig verder?
Neen dus! Eerst nog wat wachten, en dan met een klein uur vertraging vertrekken. De verklaring was dat de crew in een manifestatie vastzat op weg van het hotel naar de luchthaven.
Een dik halfuur later dan gepland dan toch geland, bagage afgehaald en de eerste bus genomen naar het centrum.
Even regen gehad op de tarmac in Sevilla, verder geen klachten over het weer vandaag.
Dat je hier om 22u nog iets gaat eten, vinden ze hier blijkbaar gewoon, de terrasjes zitten nog vol.
Op de foto zal je nog wat moeten wachten, de problemen zijn nog niet opgelost. En wat erop staat verklap ik lekker niet.
Op 4 maart 2024 is het weer zover; Sint Jacob roept wederom. Eens dat je besmet bent, raak je er niet meer vanaf. En nu is de moment gekomen dat ik weer aan de lokroep gehoor kan geven want mijn beroepscarrière zit erop. Allez, officieel op 1 juni, maar ik mag ‘uitbollen’ vanaf 1 maart. Mijn echtgenoot weet al geruime tijd dat er geen kruid tegen gewassen is, hij is trouwens uitgenodigd om mee te stappen, wat hij pertinent niet ziet zitten.
Mijn beste stapschoenen heb ik nog in allerijl binnengebracht bij schoenmaker Eddy, want de zolen houden het geen 1000 km meer, die zijn aan vernieuwing toe.
De weg die ik nu ga volgen is de via de la Plata, de Zilverroute, in Sevilla vertrekken en dan door centraal Spanje noordwaards, langs Merida, Caceres, Salamanca, Zamora en Ourence.
Het stempelboekje ligt klaar, het Europees ziekteverzekeringsbewijs is opgeladen in mijn Drive, de heenvlucht is geboekt en de eerste overnachting ligt vast. De rest volgt wel…
Het Vlaams Compostelagenootscap biedt veel ondersteuning voor nieuwe bedevaarders en geven antwoorden op alle vragen omtrent de Camino, zoals de pelgrimstocht genoemd wordt. Vragen over pakkinglist, Spaanse woordenlijst, overnachtingsmogelijkheden, weersvoorspelling, doorsturen van rugzak, eender wat, zij zoeken een antwoord voor je.
