Maand: oktober 2021

Dit zou de langste etappe zijn op de via Arverna. De koudste ochtendtemperatuur in ieder geval wel; 1° en mist. Ik heb nog gehoopt dat die temperatuur enkel in het skigebied zou gelden waar ik gisteren met de bus langskwam, maar hier dus ook. De gids zegt ook dat ik regelmatig moet achterom kijken om de verdwijnende hoge bergen te zien, maar die bergen komen pas rond 11u uit de mist.

De lunchpauze was voor 4 jonge poesjes een evenement, de moeder was niet te zien.

Na de middag zijn de bergen duidelijk.

In Laroquebrou heb ik de beschikking over een ganse gîte voor 5 personen, volledig ingerichte keuken met vaatwasser, wifi enzo, gratis, omdat er geen structurele voorschriften zijn. Met een terrasje in de zon, heerlijk.

Dit is geen afstand om te voet te doen. Door de aanhoudende problemen om een onderdak te vinden, heb ik besloten om een stukje van de afstand met het openbaar vervoer te doen, namelijk een ter, een trein dus. En ook dat verliep niet geheel vlekkeloos: loket gesloten, ticketautomaat werkte niet, en tenslotte zelfs geen trein. Gelukkig kwam er een mevrouw die dezelfde richting uit moest, en nog iemand anders die wist te vertellen dat de trein op woensdag niet rijdt maar dat er een vervangbus was, gelukkig. En gratis, er zijn blijkbaar stakingen.

In de toeristische diensten zijn ze heel vriendelijk en behulpzaam. Daar weten ze heel goed dat er vanalles misloopt in de organisatie op de via Arvernia o.a. ivm de opvang van pelgrims in Pelgrimsherbergen. Maar de communicatie tussen de verschillende regio’s loopt mank en niemand wil er iets aan doen.

Aurillac is een stadje met veel winkels en restaurants enzo, best gezellig. En morgen trek ik terug de natuur in, op naar Laroquebrou alwaar ik na drie telefoons een bed kon bemachtigen in een gîte op de camping die eigenlijk al gesloten is, zucht, ik word daar erg moe van…

Een korte tocht, slechts 13,5km. Zo heb ik de kans om wat kledingsstukken te wassen in de wasmachine van de Carrefour aan de overkant. Niet alles, dat is wat te fris om over de straat te lopen. Ik doe wel gewoonlijk een handwasje maar dat moet ook nog drogen … Maar er staat juist een mevrouw haar wasje in de machine te steken, dan maar binnen 35 min terugkomen

Moerasgebieden op hoogte, deze voormiddag heb ik er gezien, de beesten niet, er stond een fris windje.

Uitgebreid gaan eten en dan even de stad rond, met bezoek aan de kerk. En dan breekt toch de zon door. Thuis regent het.

En als je ooit in Massiac komt, moet je de macaron de Massiac proeven: erg lekker met een notenvulling.

Vandaag geen regen meer, geen wind wel frisser tot koud. Rond de middag probeert de zon door de wolken te prikken, met weinig resultaat.

De weg loopt niet naar mijn goesting; eerst terug naar boven en dan met een halve cirkel naar het westen. Door de D19 te volgen, kan ik toch wat rechter stappen en win ik zo’n paar honderd meters 😳

Het laatste stuk loopt langs de l’Alagnon waar ook zalm en forel op zit, en ook otters

Blesle zelf ligt aan een zijrivier en staat ook in de befaamde lijst van mooiste dorpjes. Ik hoorde hier al Vlaams: een man en een vrouw uit Lissewege wonen nu drie maanden hier. Hier zou ook een Leuvenaar wonen. De wereld is klein.

Neen, daar ga ik niet door! Wind met rukwinden tot 110km/u, 100% kans op regen en onweer deze namiddag. Koud is het niet, 19° vanmorgen, maar het is zondag, en een rustdag kan geen kwaad zeker?

Om 9u gaat de bureau open, ofwel blijf ik hier nog een nacht ofwel probeer ik op een andere manier in Blesle te komen. De kogel is door de kerk: ik blijf nog een nachtje hier. Openbaar vervoer is er niet naar Blesle, dus.

Bedankt Raymond, Roger en Pierre voor jullie (recente) reacties. Erg bemoedigend om te weten dat jullie allen me steunen. De tocht is lang en de omkadering soms belabberd, maar ook mooi met leuke contacten.

En wat doe ik dan op een rustdag? Wandeling, koffie gaan drinken, basiliek bezoeken, gaan eten, zolang het niet regent… Net als ik de laatste hap binnen heb, begint het te regenen, dus nog een koffie binnen.

Kunnende kaartlezen, dat is één van de belangrijkste skills die je moet bezitten om aan zo’n tocht te beginnen. Weer een goed voorbeeld vanmorgen: slechte aanduidingen en dan kom je aan een brug waar je over moet, die ingestort is. Even terug dan maar. Het eerste plakkaatje van de via arverna vind ik op de volgende brug. Dus je moet je plan kunnen trekken.

Dat is nu al de tweede keer dat er fazanten op de weg lopen. Die beestjes zijn niet heel slim, die blijven een hele poos voorop lopen vooraleer ze wegvliegen of de kant in gaan. Maar ja in zo’n klein koppeke kan niet veel verstand zitten.

Het laatste stuk wandel ik langs de Allier, een brede rivier waar blijkbaar nog zalm op zit. Ook de camping waar ik in een bungalow onderdak gevonden heb, ligt aan de oever.

Het ziet er goed uit vandaag; wat rustiger, ik heb namelijk een stuk van de afstand afgeknepen, het was wel even langs de baan, maar tussen 13u en 16u is er minder verkeer. Wat ik gemist heb, weet ik niet, maar er was wel wat klim- en daalwerk bij, denk ik. Uiteindelijk heb ik toch 25 van de beloofde 31,5km afgelegd.

Het weer is me nog steeds welgezind, zondag zou er wel regen komen en père Bernard was al wat ongerust, maar we zien wel. Ik heb alvast verwarming besteld in de gîte in Blesle. Ook voor morgen heb ik al een onderkomen gevonden.

Aan de eekhoorns te zien, begint de herfst. Ze zijn zeer druk in de weer, enkele dagen geleden viel een noot vlakbij en de eekhoorn keek me brutaal aan. Ook de bladeren van de bomen beginnen te verkleuren en af te vallen als het waait. Daarstraks ben ik aardperen ofte topinamboer in bloei gepasseerd.

Als ik aankom in Jumeaux, heb ik nog even de tijd om op de markt wat fruit te kopen en nota’s te maken. Er staat ook een kermis, gelukkig nog niet open. De eigenaars van het hotel zijn al gepasseerd en ik mag al vroeger binnen als ik wil. Als de druiven en de vijgen op zijn, vertrek ik. De kamer is wel wat gehorig, dus vandaag quiesbolletjes in de oren, dan slaap ik wel…