Griet op weg

Na een nachtje in Finistera neem ik de kustweg richting Muxia. Na 5 km is het al middag en besluit ik om meer landinwaarts te gaan om wat vooruit te raken. Zo ontdek ik dat er een heuse pelgrimsweg is, waar het wel beter vooruitgaat. Daarom heb ik geen mens gezien vlak aan de kust. Halfweg in Lires houd ik halt en Marion, een Duitse, sluit zich aan voor het avondmaal.

De derde dag stap ik verder naar Muxia. Muxia was doods in vergelijking met vorige keer maar het is ook nog anderhalve maand vroeger nu.

Vandaar met de bus terug naar Compostela, een uitje eten met Pijet en Suzanne en morgen nog wat rondlopen en afscheid nemen en dan overmorgenvoormiddq terug naar huis.

Ik ben gisteren nog vergeten te zeggen dat ik jullie hartelijk dank voor jullie reacties en medeleven, ook degenen die mij ‘clandestien’ volgen. Dat is echt een steun voor mij.

En omdat ik pas vrijdag naar België vlieg, grijp ik graag de kans om met de bus naar Fistera te gaan, met de groep van Thomas More. Fijn van Didier, Annelies, Reynoud Diane en de anderen om mij de kans te geven om mijn Vlaams nog wat te oefenen😃.

De eerste stop is een herinnering aan 26 mei 2022: toen stapte ik samen met Rita, een Italiaanse naar Muxia en relaxten we daar met onze voeten in het water, bij 26°C. Nu is het wat frisser hier.

En dan rechtstreeks naar de vuurtoren in Fistera. Voor mijn gevoel ging dat te snel, als je te voet gaat, vertraagt alles. Maar dit geeft me de kans om eens de Camino als luxe- pelgrim te beleven. Thierry en Catherine, een Frans koppel mochten ook mee en zij stappen vandaag nog tot halverwege naar Muxia.

Nu ben ik echt aan’t uitbollen: vandaag ga ik het strand afschuimen op zoek naar schelpen en ik eet in dezelfde hippiebar (the World Family) als 7 jaar geleden.

En vanavond zal de zon ook nog wel eens ondergaan zeker?

Een rustige tocht, met mogelijkheid tot reflectie. Ik kies bewust voor de iets langere Camino ipv langs de baan. Tussen vlagen eucalyptus, mooie uitzichten en de geur van vers gemaaid gras, overloop ik in gedachten de laatste 40 dagen.

Gisteren kreeg ik de vraag of me dat nog iets doet om aan te komen in Compostela? Toch wel, en telkens is dat anders. Deze Camino is heel erg mooi van natuur, en door de variabele weersomstandigheden, erg groen met lenteschakeringen.

Speciaal is ook het overlijden van Gianni dat ons allen diep geraakt heeft. David toonde daarstraks het certificaat voor Gianni dat naar de familie gestuurd is.

Gisteravond kwam een Portugees met mij overleggen hoe de route verder zal verlopen, daarna ging hij zijn reisgezel inlichten😳. We besluiten om de laatste 50km in 3x af te leggen; zij sukkelen met pijnlijke voeten en de temperatuur stijgt weer met 2°C.

Dat waren de voornemens. en die zijn er om te breken, toch? Dus zitten we op 21km van Compostela in een albergue ieder in een éénspersoonskamer, wat ons deugd zal doen na een nacht vol geronk.

Morgen wellicht rond de middag aankomst op het bekende plein voor de kathedraal.

Nu duiken er echt van overal pelgrims op die de laatste 100km vanaf Ourense willen stappen. Zo ook een groep van een 15-tal docenten van de Thomas More hogeschool in Antwerpen. Zij stappen 5 dagen over de goed 100km. Wie het meest verrast was om Vlaams te horen spreken, laat ik in het midden.

Nu wordt het misschien tijd om een terugvlucht te boeken?

Gisteren heb ik van een papieren kussensloop een zonne-afweer-blouse gemaakt, Anna vroeg of ik een couturière ben. Maar met temperaturen die gaan oplopen tot 27°C, moet je maatregelen treffen, denk ik dan.

De Merluzo is heerlijk. Stel je voor: eerste ronde, een ensalada mixta, daarna de vis, een nagerecht, brood, een drank+ koffie voor €15. Daar kan je niet zelf voor koken. Trouwens in de Gallicische albergues staat wel een keuken, maar er is geen gerief, geen bestek of potten of vaatwerk. Wel een kleine microgolf en een koelkastje. Was het geld op?

We stappen hier nog altijd zoveel mogelijk door de natuur en de geuren die erbij horen, zoals mest, eucalyptus e.d..

Het laatste stuk was zelfs gedeeltelijk door bossen, wat aangenaam was. Bijschrift bij de foto:: de prijs van de Diesel “pakt niet” op de foto, het was €1.4xx.

Vandaag zal ik de 100 km- paal passeren, dwz dat het nog 5 dagen is voor ik Compostela bereik, of ik moet nog wat omwegen maken. En met die omwegen begin ik dan ook direct: langs het Monasterio is 6 km langer.

En het is erg warm, in de namiddag op +/- 500m hoogte, zonder beschutting en bovendien raakt mijn voorraad water op. Maar als de nood het hoogst is,… Een café!!! De Aquarius smaakt op het terrasje in de schaduw!

De drie bars zijn nog gesloten als ik vertrek en het is even zoeken in het donker om de juiste weg te vinden. Verderop volgt de Camino de weg. Tot een zestal km voor Ourense we door een industriegebied en transportzone moeten, het is niet de mooiste etappe vandaag, maar positief is wel dat er regelmatig bars en winkels zijn.Iets na de middag zijn we in Ourense zodat we nog rustig de stad kunnen verkennen. En eerst gaan we pulpo eten, we zijn tenslotte in Galicië…

Na de rustdag gisteren gaan we er weer tegenaan. De sterren fonkelen aan het firmament als ik om 7u vertrek voor een tocht van 34km. Spoedig komt de zon op en het wordt een heerlijke stapdag. Alles ziet er veel beter uit bij mooi weer!

Er is hier nog een Belg opgedoken: Albert is een Hasselaar die ook alleen op stap is.

Het landschap is erg mooi en de dorpjes die we passeren zijn rustig. Hier is al wat minder leegstand, maar in de meeste is er gewoon niets. De mensen zijn wel heel vriendelijk.

De herbergen in Galicië zijn erg goed, de municipals zijn nieuw. Tijdens Corona hebben ze hier mooi geleverd.

Jazeker, ik heb een poging gedaan om het te voet te doen maar door de regen was ik al na 3 km doorweekt, dus heb ik rechtsomkeer gemaakt zodat ik nog mee kon met een taxi naar Laza alwaar we konden wachten op beter weer.

Vanaf morgen ziet het er beter uit en gaat de temperatuur omhoog.

De mensen hier spreken nog over de sneeuw die hier in de Semana Santa gevallen is, door de regen is die ondertussen weggesmolten, wat de kwaliteit van de wandelwegen niet ten goede komt. Het wordt ons afgeraden om de Camino te volgen en we worden langs de baan gestuurd.

Na een paar kilometers zie ik een paadje dat een verbindingen is naar de Camino met een voetgangersbrug over de autostrade. Die weg is veel mooier! En natuurlijk moeilijker met een serieuze beklimming. Het weer wil ook mee: bewolkt met opklaringen en tot 15°C. En de enige bar was open.

We zijn in Galicië nu, de laatste provincie. Dat is de regenrijkste provincie van Spanje. Regen hebben we al meer dan genoeg gehad maar ik weet ook niet waar de kraan staat om dicht te draaien.