Maand: oktober 2018

Het wordt eentonig, ik weet het. Weer een prachtige wandeling: vanmorgen door bossen, langs bosranden, en dan afgezakt naar de zee. En weer goed weer. Gelukkig. Morgen vroeg gaan we met een watertaxi naar de overkant van de rivier Miño, om dan verder de Coastal te doen, we zijn al met z’n vijven om 7u. De overzet vaart pas in de namiddag omwille van te lage waterstand.Onderweg gezien; recycling.

Een wat kortere etappe, ’t is zondag vandaag. Onderweg staat een plaat waar opstaat dat het vandaar nog 188km is tot Compostella, ik reken even uit dat de 10 dagen die ik nog heb ruim voldoen om het rustig aan te doen.

En de weg is ook zeer gevarieerd en nodigt uit om contemplatieve gesprekken te voeren.

Deze Coastal route loopt langs zijwegen en door bossen, ze mijdt de grote wegen en dorpskernen, wat dan weer met zich meebrengt dat je af en toe de Camino moet verlaten om eten te vinden, een Fins koppel heeft het café en de supermechado gemist waar ik een ontbijt nam, en om 11u15 ontmoet ik hen als ze hun verhaal doen.

Gelukkig ben ik op tijd in de albergue, ik vertrok om 6u20, weer veel volk hier! Gisteren was er nog een groot volksfeest vlak naast de albergue, met tent en muziek en alles erop en eraan. De oordopjes waren ontoereikend, ook voor de snurkers achteraf. Toch wat geslapen.

Deze namiddag ga ik het sanctuarium van Sancta Luzia bezoeken, met de lift😄. Sta Luzia was één van de kinderen waaraan Maria verscheen in Fatima.

De nieuwe lading pelgrims die in Porto vertrokken, zijn ofwel Canadees of Duits, het Deense koppel en de Mark niet te na gesproken. Vannacht sliep ik op een kamer van 7, 4 Duitsers, een Canadees koppel en ik. Naast de kamer lag een groepje Duitse jongeren van 11 jaar op matrassen.

Zoals verwacht is dit stuk veel drukker. Tot hiertoe heb ik al altijd een bed gehad, maar gisteren zijn er toch weer pelgrims verder doorgegaan. En nu wordt hier een groepje van 4 vrouwen van Mauritius en Zuid-Afrika die ik deze voormiddag passeerde, doorverwezen en het is nog geen 17u.

Het weer is nog steeds voorbeeldig al koelt het wel goed af gedurende de nacht, vanmorgen heb ik voor het eerst mijn handschoenen en buff gebruikt en op de dijk langs de oceaan staat een frisse wind. Landinwaarts zie ik schapenwolkjes. De wind is ook een beetje spelbreker om de was te drogen: regelmatig moet ik iets oprapen en terug ophangen, dat zal er lief uitzien… Als het grootst nat eruit is, probeer ik het binnen op te hangen.

De Camino Portugais, de Coastal way, die ik nu volg, is in prima staat, je kan gewoon de oceaan volgen over een soort houten loopbrug of dijk. Op het eerste stuk na Porto stonden er ook informatie-borden wat er vroeger gebeurde: een schipbreuk, Romeinse vondsten, zoutwinning, inkervingen van tekens die ook bij de Noormannen bekend zijn, een Duitse onderzeëer die daar tot zinken werd gebracht, info over de flora en fauna, allemaal in Portugees en Engels. We kwamen ook door een vissersdorpje (foto)

Daarstraks ben ik een aantal kilometers landinwaarts getrokken, dan loop je door de dorpjes, heel rustig, en de mensen zijn er heel vriendelijk. In een farmacie heb ik mijn voorraad Compeed aangevuld. Ja, ik beken: op elke hiel heb ik al vanaf de eerste dag een dikke blaar. Dus ik loop al de ganse tijd op kussentjes😉.

De knoop is doorgehakt en tot hiertoe ben ik wild-enthousiast over de beslissing om de kustweg te volgen, als je onderstaande foto bekijkt, zal u dat vermoedelijk ook begrijpen; dit is ook de Camino en het bevalt me.

Porto is een belangrijke startplaats; de afstand is ongeveer 263km of minder als je de centrale weg volgt, dus op een twaalf tal dagen te doen. Er zijn massa’s nieuwe gezichten, zelfs een Belg: Mark van Heist-Op-Den-Berg.

Het is nu ideaal stapweer. Op het strand zie ik vele chocolade-kleurige figuren liggen, zou ik me ertussen leggen? Reclame voor witte chocolade 😎.

Het spijt me dat ik geen uitgebreide beschrijving van Porto uit mijn mouw schud: daar bestaan reisgidsen en Google voor. Ook weer een stad die een bezoekje meer dan waard is.

Gisteren al zag ik in de verte de Atlantische Oceaan, nu weet ik dat ik op gelijke afstand verder Noord moet. Ik merk dat de Romeinen hier ook al passeerden. De rua Romana en deze weg door het bos verraden hun doortocht, zeg nu zelf: dit lijkt toch op een Heirbaan.

Om 11u sta ik aan de Douro, Porto ligt aan de overkant te schitteren in de ochtendzon.

En die 40km heb ik echt allemaal eigenbenig gestapt, verstand op 0 en enkel oog voor gele pijlen, om zo kortbij Porto te komen zodat ik morgen ruimschoots de tijd heb om de stad te bezichtigen. De weg liep voornamelijk door bebouwd gebied en langs de weg. Na twee weken oefenen, lukt dat wel.

De helft van mijn 4 weken zijn om, meer dan de helft van de kilometers afgelegd. Na Porto kan ik kiezen welke route ik volg, er zit wel een verschil in afstand in. Vermits het nog steeds warm is, staat de kustroute, de langste bovenaan. Daar zal ik een nachtje over slapen.

Oproep voor een collecte? Ziet er toch naar uit.

En het smaakte heerlijk, zonder vervelende gevolgen de dag nadien. Op de foto zie je twee Spanjaarden, twee Nederlanders, een Ier, François de français en een Belg, rara.

Deze morgen was het wat minder leuk wandelen: we volgen een stuk van de rua Nacional 1, soms met gevaarlijke oversteken. Er volgt een lang stuk door een eucalyptus-bos en als ik om 12u35 aan de herberg kom, beslis ik om verder te gaan tot een nieuwe albergue in een watermolen. Die ligt wel 1,6km van de Camino af. Dat blijkt een schot in de roos: ik ben nog maar net van de route af als Nicolaus, de eigenaar stopt en me een lift geeft. De albergue is heerlijk rustig in het groen gelegen, een opluchting na dat geraas van de vrachtwagens,

dus vandaag een extra foto😋. Na mij arriveren Sandra en Geronimo, Rinse en Villar volgen, een leuk groepje.

De sopa van het pelgrimsmenu is ons niet goed bekomen: tenminste, we denken dat het de oorzaak is van de darmklachten waar alle disgenoten min of meer last van hebben. Tegen de middag is het ergste door, ach ja dat hoort erbij.

De route van vandaag wordt omschreven in de reisgidsen als vrij vervelend, veel door industriegebieden en langs een drukke invalsweg. Rond drie uur zijn we met een groepje van zes in de herberg en we spreken af om samen iets te koken vanavond er is een Lidl op loopafstand.

Dat de Portugezen iets hebben met tegels, faīence, potteries enzo, weten we al, ik vind het prachtig. Deze zijn in reliëf. Mijn collectie foto’s van huizen, kerken, afsluitingen, pompen en…, met deze kunstwerkjes breidt uit, ik overweeg om ze in een aparte map op te slaan.